عنوان : تشکرو توضیح چند نکته
محمود آقا سلام عرض می کنم
قبل از هرچیز ممنون از توجهتان به این یادداشت.یادداشت می گویم محض تعارف نیست . نوشته ایست کوتاه و می خواهد اینجا یکی دونکته را روشن کند . پس انتظار نداشته باشیم وارد جزئیات شود و دست به ارائه یک برنامه کامل به زند که جریانات بزرگ هم در آن در مانده اند. اما در محدود همان دونکته فکر می کنم فکر روشنی دارد. اصلاح طلبی در حکومت را ( ولو اینجا و اونجا کوچک حرف و حرکتی هم باشد ) تمام شده می بیند و می نویسد که خود همین ارزیابی که رژیم اصلاح پذیر است یکی از دلایل فشل بودن اپوزیسیون در درون خودش و یکی از عوامل و پیوند اجتماعی اش گردیده است . نکته دوم اینکه من هر جا از کشور نام می برم خودم را متعلق به آن کشور که ایران است می دانم وگرنه دست می کشیدم می رفتم دنبال یک کار دیگر و اگر مثلا می خواستم فعال سیاسی در کشور محل زندگیم باشم فعالانه در حزبی اسم نویسی می کردم . تصور من در مورد اپوزیسیون هم همین است. من وقتی از اپوزیسیون حرف می زنم که کمیت گسترده دارد مرادم قبل از هرچیز همین نیروست که دستکم مستقیما زیر تیغ سرکوب نیست می تواند برای خل مشکلاتش با هم به گفتگو بنشیند .البته فورا تأکید کنم نقش تعیین کنند و مهر قطعی را بر روند گذار نیرو و افرادی خواهند زند که در جریان گسترش مبارزات اجتماعی ، سیاسی و مدنی در داخل کشور مورد پستیبانی مردم قرار می گیرند و تلاش ما در خارج از کشور باید این باشد که هم تجاربمان به هم منتقل شود و هم باری از دوش هم برداریم و سنگ راه هم نباشیم .این امر شدنیست و برای آن باید کار کرد. باز این راهم من چنین ساده نمی کنم که دیگرانی هستند که در ایران سازمانده گذار می شوند و گوئی آقایان و خانمهائی سوار چند اتوبوس پس از پیروزی وارد کشور می شوند .هم راه دشوار است و طولانی و هم زمانه به کلی دگرگون شده است . زیاد تر وقت شما را نمی گیرم روی نکته دوم هم که شما اشاره نداشته اید و به مقوله غیر نظامی دیدن تحولات مبوط می شود فعلا
وارد نمی شوم
۹۰۶٨۰ - تاریخ انتشار : ۴ مرداد ۱٣۹٨       

عنوان : سپاس
حرفی برای افزودن بر ملاحظات ، برداشت و فرموله کردن آنچه از یادداشت کوتاه من بیان کرده اید ندارم . حق مطلب را اداء کرده اید منوچهر عزیز . سپاسگزارم که توجه کرده اید و نظرتان را با من و خوانندگان درمیان گذاشته اید.
۹۰۶۷۶ - تاریخ انتشار : ٣ مرداد ۱٣۹٨       

عنوان : تفرقه صفوف اپوزیسیون و فقدان بدیل واحد مناسب مرحله گذار
آقای اکرمی ! نوشته ات کلی ست و تاحدودی دربسته ست. راهکار مناسبی برای راهبرد خود ارائه نداده اید و اگر هست تکرار شعارهای نچندان منتهی به نتیجه بوده ست. گذر از جمهوری اسلامی درست و منطقی ست . گذری که برای رهایی از استبداد باشد هم در جای خود قابل قبول است اما چگونه و از چه راه مشخص که نتیجه بخش باشد نه چون بهمن ۵۷ که به بیراهه برده شد. در مورد گذار از جمهوری اسلامی به جمهوری سکولار و دمکرات تز نوینی ارائه نمی دهید. همان راهکارهای از قبل نوشته شده هنوز مدنظرتان هست. در مورد توان و پتانسیل اصلاح طلبان درون و برون حکومتی مستقر در ایران تحلیلی مشخص ندارید. فقط طرح مسئله می کنید. تعجب می کنم که شما به نوعی قضاوت گنگ و کلی اقدام نموده اید مثلا در پاسخ به کامنت آقای طاهری پور می نویسید" در کشور احزاب و شخصیت های سیاسی و اجتماعی هستند که موضع یکسان دارند اما با کمال تاسف دست همکاری بسوی هم دراز نمی کنند" . منظور شما از احزاب و شخصیت های در کشور کدامند؟ قطعا منظورت فقط نیروهای بازمانده جریان چپ داخل کشور یا عناصر منفردی چون محمد ملکی و طبرزدی و نوری زاد نیست؟ آیا ندر نگاه شما ممکن است احزاب دولت ساخته نظیر حزب کارگزاران سازندگی، حزب مشارکت، همبستگی، حزب توسعه و اعتدال و حزب اتحاد ملت با عقبه اجتماعی خود گذر از جمهوری اسلامی را در برنامه داشته باشند؟ می پذیرم که گذر از جمهوری اسلامی ضرورت تاریخی ست اما با وجود تفرقه در صفوف اپوزوسیون نه تنها در دو گره گاه که در چندین گره گاه امکان دراز کردن دست برای همکاری در خارج کشور وجود دارد که انتظار همکاری نزد احزاب و شخصیت های کشور دارید؟ آیا چه میزان اطمینان دارید که برقراری یک حکومت آزاد و سکولار مورد توافق عمومی اپوزویون بوده و همه جریانات اپوزوسیون داخل و خارج کشور وجود پیرامون آن اجماع دارند. نوشته اید " این بدیل، که در حال حاضر دور از دسترس به نظر می رسد، در کمیت وجود دارد، اما چون برسر مسیر تحقق آن اتفاق نظر نیست، پراکنده عمل می کند و برآمد در خور پیدا نکرده است." خب باز کلی گوئی؟ چرا مشخصا بیان نمی دارید که این بدیل که در کمیت وجود دارد کیفیتش چیست؟ و آخرنا گره دیگر اینکه بدیل ارائه شده حتما باید معتبر و قابل اعتماد توده ها بوده و نیز مورد توافق عمومی باشد و طراحی برای استقرار آن در برنامه ای تدوین شده باشد.
۹۰۶۷۵ - تاریخ انتشار : ٣ مرداد ۱٣۹٨       

عنوان : ارتباط ارگانیک قبل و بعد از گذار
مقاله ارزشمند دوست گرامی رضا اکرمی، همراه با پاسخ های درست باچند نکته کلیدی سیاسی تماس گرفته است. خلاصه و لب مطلب در مقاله را می توان این چنین فرموله کرد:

"گذرازجمهوری اسلامی ضرورتی بی چون چراست؛ برای گذراز جمهوری اسلامی، الف ــ برقراری یک حکومت آزاد، دمکرات وسکولار مورد توافق عمومی، ب ــ شکل دهی یک بدیل معتبر و قابل اعتماد، نیازاست؛ جمهوری خواهان نباید ازتبلیغ وتلاش خود برای ایده خود دست بکشند؛ اما نیرویی دمکرات برای حل اختلاف باید ازابزارهای دمکراتیک بهره گیرد؛ توافق بین نیروهای دمکرات برسرتشکیل مجلس موسسانی که ازدل یک انتخابلات آزاد ورقابتی بیرون آید، ضرورت حیاتی دارد، مجلسی که قانون اساسی نظام جایگزین را تدوین و به رای مردم خواهد گذاشت؛ گرایشات سیاسی، با حق برابر، تعیین شکل نظام آینده را به چنین مجلس موسسانی واگذارمی کنند."

اضافه کنم که آقای اکرمی بدرستی ارتباطی ارگانیک و اندامواربین دودوره برتلاطم وطوفانی، یعنی دوران قبل و بعد از گذاررا دیده است. چگونگی گذار، نیروهای شرکت کننده درآن، رابطه بین نیروهای شرکت کننده دراین دو مرحله ، مسائلی و موضوعات حساسی هستند که نیروهای سیاسی باید بدانها جواب دهند. جمهوری اسلامی نظامی توتالیتر، سرکوبگر و خشن بوده که به راحتی کنار نرفته و برای بقای خود حاضر به هرجنایتی بوده و می باشد. یج نیرویی بتنهایی قادربه مقابله و کنار گذاشتن آن نخواهد بود. مردم ایران طی این چهل سال شناخت درستی از نظام پیداکرده اند. آنها درصورتی به میدان خواهند آمد که احساس کنند قدرت کافی برای مقابله با رژیم درمیدان مبارزه شکل گرفته و کفه ترازو بنفع شان چرخیده است. علاوه برآن مردم تجربه انقلاب اسلامی ۵۷ را جزئی از آگاهی خود کرده و برایشان تنها کنار گذاشتن نظام کافی نیست. آنها باید اطمینان یابند که بعد از نظام با مشکلاتی مانند آنچه که در انقلاب اسلامی پدیدآمده است مواجه نخواهند شد. مشکلاتی مانند درگیری و جنگ بین نیروهای شرکت کننده ای که درمرحله گذاربا هم بوده ولی بعد ازآن دشمن یکدیگر شده اند. آنها نمی خواهند یک نیروی مستبد دیگراز دل جنگی بین نیروهای خواهان گذار بجای جمهوری اسلامی سر برآورد. به همین دلیل توافق اپوزیسیون تنها برای گذار را کافی نداسته و خواهان انچنان توافقی هستند که استقرار نظامی دمکراتیک بعد از جمهوری اسلامی را تضمین نماید. آقای اکرمی بدرستی گفته که نیروی دمکرات باید برای حل اختلاف از ابزار دمکراتیک استفاده کند. بدون توافق با ابزار دمکراتیک برای استقرارساختاری دمکراتیک، ما به چنین ساختاری نخواهیم رسید.
۹۰۶۶۴ - تاریخ انتشار : ۲ مرداد ۱٣۹٨       

عنوان : تشکر
درودبررفیق جمشید طاهری پور گرامی
جمشید عزیز محبت کرده اید ، خوشحالم که این یادداشت کوتاه، مورد توجه شما قرار گرفته است ، قلم من به شیوائی نوشته های شما نیست . به قول معروف هر چه از دل بر آید بر دل نشیند . واقعیت این استکه فقط دوکلام ساده را اینجا نوشته ام اما دریغا که تحقق اش بس دشوار است . مطمئن هستم کم نیستند احزاب و شخصیتهای سیاسی و اجتماعی در کشور ما که از همین مواضع برخوردارند اما با کمال تأسف دست همکاری بسوی هم دراز نمی کنند. من ایقان دارم اگر بدقت در این دو بندبنگریم پاسخ بسیاری از چراهای تفرقه ( از گذشته های دور تا امروز) در میان ما را پیدا خواهیم کرد .من ناامید نیستم فکر می کنم مسیر تحولات پیشرو توجه به چنین واقعیتی را بر ما تحمیل خواهد کرد..
۹۰۶۴۴ - تاریخ انتشار : ٣۱ تير ۱٣۹٨       

عنوان : شفاف و بی ادعا
دوست عزیزم آقا رضا اکرمی با شفافیت ومنش مسئولانه بدرستی گرهگا هائی را باز کرده و گشودگی را پیش نهاده که اگر پذیرفته شود گام بلندی در راه اتحاد و تحقق امید ها و آرزو های مجموعه ما - اپوزسیون - است. من به سهم خود تشکر می کنم. برای من روش و صدای بی آلایش سخن او تازه و آموزنده است. بیائیم فکر کنیم چرا نمی توانیم مثل او شفاف و بی ادعا بنویسیم و بگوئیم. چرا گرهگشائی بی آلایش و مسئولانه او را نداریم و یا کم داریم؟ به این چراها بیاندیشیم و در آن کس که هستیم پاسخ منحصر به خود را بیابیم و با یکدیگر در میان بگذاریم . بار دیگر ممنونم.
۹۰۶۴۰ - تاریخ انتشار : ٣۱ تير ۱٣۹٨