عنوان : رزم با بیداد و همرهی با داد
فزون بر آنچه که هم میهن گرامی, آقای مسعود امیدی, گفته اند, پیداست که این اعلامیه ی مشترک چهار امضایی, در بهترین حالت, بسیار سرسری و از روی ناچاری نگاشته شده است:
یکم - ساختار اعلامیه
بکارگیری پاراگراف های یک جمله ای ( ۴ از ۹, یعنی ۴۴) در آن, آشنایی ناکافی نویسندگان با روش نگارش را به نمایش می گذارد.
همچنین, بکارگیری "افعال شکسته" برخی جمله ها را نارسا کرده است. برای نمونه, به این عبارت "معیوب" توجه کنید: "برای ده ها تن دیگر پرونده تشکیل و تحت پیگرد قرار گرفته اند"!
دوم - مهمترین برآمد اعلامیه سوگیری سیاسی آن است. شگفت آورست که خرد جمعی این چهار "هیئت سیاسی ـ اجرائی" بجای تشویق کارگران در ادامه مبارزه ی حق جویانه, سزاوار و هدفمندشان, در نقش مشاور و اندرز دهنده ی حکومت تبهکار اسلامی اینگونه جلوه گری میکند:
"جمهوری اسلامی باید از بی تفاوتی و مسئولیت گریزی در خصوص وضعیت آشفته تولید و رشد نجومی فساد دست بردارد و گرنه تشدید سونامی بیکاری و حقوق های معوق، هستی میلیون ها کارگر و مزدبگیر جامعه را به مخاطره می افکند." باورکردنی نیست اما انگار که نویسندگان اعلامیه با یک نیروی درون جبهه ی خلق سخن می گویند!
بر همگان آشکار است که در چهل سال گذشته, حکومت اسلامی جز ویرانگری, تبهکاری, دزدی, جنایت و ترویج خرافه, کاری نکرده است. بر چنین زمینه ای, آیا براستی این حکومت چشم-در-راه چنین "رهنمود"ی از سوی شماست که بخود بیاید و مسئولیت  پذیر شود؟ آیا شما کژپنداری می کنید یا دانسته کارگران و مردمان را به کژراه می کشانید؟
آیا شما خود را بخشی از سیل خروشانی می بینید که از سر چشمه جنبش دیماه ۹۶ آغازیدن گرفته و می رود تا بساط "نظام اسلامی" را از میان بردارد؟ اگر آری, چرا سرافراشته با پرچم آن جنبش بمیدان نمی آیید؟ اگر نه, در رویارویی سپاه داد با بیداد حکومت اسلامی, کجا ایستاده اید؟ درین برهه که مردمان کشورمان میروند تا "سرنوشت" خود را از سر بنویسند, اگر شما مهمترین گردان نبرد در برابر حکومت اسلامی یعنی جبهه ی جمهوری خواهان را قرار است نمایندگی کنید, شوربختانه, بوی شکست از هم اکنون هوای میهن را پر کرده ست...
٨۷۵۷۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ آذر ۱٣۹۷       

عنوان : باید یکی شویم، اینان هراسشان ز یگانگی ماست
در صحنه سیاسی ایران کارگران، معلمان، دانشجویان، بازنشستگان.. . و سایر اقشار اجتماعی در سراسر کشور، بدور از قومیت و ملیت و در اقدامی کم نظیر و درخشان در حال نزدیک شدن به هم و همنوایی و هم صدایی علیه استبداد مذهبی هستند.
اما روشنفکران و اندیشمندان قوم از برج عاج خود پایین نیامده و بر سر الفاظ جدل میکنند. یکی میگوید اگر گفتی ملل ایرانی پس تو تجربه طلبی، دیگری میگوید اگر اسم سرنگونی و تغییرات بنیادی به میان بیاید من نیستم، آن دیگری میگوید به غیر از انقلاب سوسیالیستی به رهبری طبقه کارگر روی من حساب نکنید و یا چرا مردم شعار هایی میدهند که بعضا بوی مذهبی میدهد، انگار همه آنهایی که به خیابان آمده اند فارغ التحصیل دانشگاه پاتریس لومومبا در رشته مارکس شناسی هستند یا ایدئولوژی غالب بر زحمتکشان ایران مارکسیسم و لنینیسم است
رفقا و دوستان مبارز، دیگر منتظر چه معجزه ای نشسته اید، مگر صدای رسای زحمتکشان را نمیشنوید. شما را چه میشود، متوجه نیستید که اگر دیر بجنبید، اگر از نزدیکی به همدیگر و قبول کثرت در اندیشه بهراسید و اگر در پیچ و خم این اما و اگر ها دست و پا بزنید، کارتل های جهانی برایمان آلترناتیو
و رهبر میسازند.
انها هم منابع بی انتهای مالی دارند، هم امکانات تبلیغاتی و هم تجربه عملی، مزدور خود فروخته، مملکت فروش، مردم فروش هم تا بخواهید وجود دارد.
امروز چپ ایران چه سوسیالیستی و چه غیر سوسیالیستی در برابر تصمیمی تاریخی قرار دارد، یا پالایش خود از نیروهای تفرقه افکن و مشکوک وحرکت موثر جهت ایجاد جبهه ای فراگیر و توانا برای هدایت میدانی توده های به جان آمده از حکومتی قرون وسطایی و یا واگذاری میدان رزم به نیروهای خود فروخته و وابسته به قدرتهای استعمار گر جهانی
٨۷۵۶۹ - تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱٣۹۷       

عنوان : مته به خشخاش !
این مهم است که از اعتراضات در مجموعه ای حمایت شده است ولی انتقاد را بهتر است به این سمت برد که چرا از یک موضوع مشخص و همگانی هنوز به این نکته نرسیده ایم که اتحاد کنیم!
۴ گروه و...حزب اینجا ۶ تا آنجا عده ای هم مستقل و ...و نقطه ضعف است.
٨۷۵۶۵ - تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱٣۹۷