عنوان : نفی سه تار و گیتار با هم!؟
اگر به اقداماتی که توسط بعضی از افراد به خارج آمده یا فرستاده شده بد بینانه ننگریم اما می توان گفت اقدامات بعضی از آنان پرسش های خاصی را می آفرینند.
می دانیم جامعه ایران و کشور ایران نیاز به یک تحول اساسی دارد؛ آنهم تحول در شیوه کشور داری و مدیریت جامعه.
که در این مدیریت بستر سازی برای هر نوع تحول، آنهم در روند طبیعی تکاملی پدیده های اجتماعی و فرهنگی فراهم شود و تحول نیز تحقق یابد.
اما می دانیم ریشه های فرهنگی ی خاصی در جامعه گاهاً بصورت ایذائی یا با نقش مخرب بازی می کنند و مانع تحقق مدیریت صحیح می شوند که این شرایط ریشه دار در جامعه، گروهی از افراد جامعه را بر این وا میدارد و وا خواهد داشت که ریشه های مداخله گر فرهنگی را شناسایی کنند و آنان را به نقد بکشند و یا به حاشیه برانند.
که در این تلاش، گاهاً افرادی یافت می شوند که ماموریتی را برای خود متصور می شوند و یا اینکه آنان را می گمارند که نقش نقاد را بازی کنند که روش آنان پرسش برانگیز می شود.
مثلاً فرد رسالت ریشه یابی که برای خود تعریف کرده است تبدیل به ریشه زنی های خاص می کند که در این ریشه زنی، او، بعداً در پی کاشتن ریشه های خاصی می رود که در خدمت تحقق شرایط مدیریتی مورد نیاز جامعه نیست بلکه در کردار او می توان یک انحرافی را در ریشه زنی مشاهده کرد.
در روش آقای نامجو نکته جالبیست
ایشان با یک سه تار به خارج می آید اما بعداً خود را در مقامی قرار می دهد که راهکارنشان می شود و بسیار زود در مقام سخنران سخنرانی های خاصی قرار می گیرد و هم سه تار را نفی می کند و هم گیتار را.
امیدوارم ایشان شاد وتندرست باشد و با سه تار نفی شده اش همچون گذشته حال های خاص بکند و اگر خواست با صدایش تلاوت هایی هم داشته باشد.
٨۷۴۰٨ - تاریخ انتشار : ۷ آذر ۱٣۹۷       

عنوان : Nostalgi
به نظر من نامجو موضوع مهمی را مطرح کرد که جای دارد یک نقد عمیق و إز جهات متفاوت دارد ، نامجو واقعیت تلخی را بیان میکنه که بسیاری إز ما دوست نداریم بآهاش برخورد جدی بکنیم نقد جدی نه ابکی
ألبته بسیار بدبینانه برخورد کرده ولی بقول شاملو ما ملتی هستیم همیشه إز یک پهلو به پهلوی دیگر غلط میزنیم ولی فکر میکنیم رو به جلو حرکت مکنیم
٨۷۴۰۱ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۷       

عنوان : نوع فرهنگ
واکاوی تاریخ و فرهنگ ایران از مناظر مختلف و زوایای گوناگون اغلب به یک نتیجه ختم میگردد که پذیرش ان را عموما بر نمیتابیم و در رد ان به سخنسرایی هایی که جز پرداختن به حواشی نیست بسنده میکنیم. من خود نماد بارز محکوم فرهنگ و تاریخی هستم که سعی دارم در نقد ان مراعات حدود منطقی و مورد قبول قضیه رابنمایم. و اما ان نتیجه ی مشترک که اشاره دادم اینست که ، بلحاظ فرهنگی و احوال عمومی حاکم بر باور ها و برداشتها و عملکرد ملی ما مردمی هستیم متمایل به ، افراط و تفریط، در امور. این نکته را مختصر کردم و از اطاله ی مطلب بیزارم و اگر هم پذیرفته نیاید نقلی نیست. به همین نمونه ی موجود و برخورد پر ازاحساس نویسنده و هنرمند محترم اقای نامجو که نگاه میکنیم، می بینیم ان افراط ها که چهل سال است ملت را مثل خوره میخورد ،موجب این تفریط هاست که ایشان دچارش شده اند. میشد و میشود امور را اندیشمندانه تر بر رسید. یکی از اولین علل این نابسامانی در انچه بر ما رفته برخورد های احساسی، شعار های تند و غیر قابل اجرا و پرداختن بکاری بوده است که مبتنی بر طرحی متین و مبین نبوده.
در نهایت احترام و پاسداشت خانم میلانی ارجمن و اقای نامجو نوشتم.
٨۷٣۹۰ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۷