عنوان : خطاب به خانم مرادی و آقا یا خانم علیخانی
من نه شرمنده گذشته خود هستم و نخواهم بود. آنچه که باور داشتم و بر آن مانده گار مانده ام ( بر خلاف بسیاران) قدم بر داشتن در راه سرکوب شده گان و آنان که هستی ما ناشی از کار و کوشش آنان هست. و بر خلاف آقا و یا خانم علیخانی با هر چه فرهنک عقب مانده آلوده به دین و مذهب و اسلام هست مخالفت ریشه ای دارم و دفاع از انسانیت و آزادیخواهی دهها هزار که در حکومت اسلامی چه در دوران دولت موقت چه بعد از آن سلاخی اسلامی شدند را مهم تر از هر شیون و مرثیه خوانی و دروغ گویی مبتذل و فاسد ناشی از فرهنگ اسلامی میدانم. برای آشنا سدن با واقعیت ها سری به روزنامه های دوران دولت موقت همچون پیغام امروز، آهنگر و آینده گان بزنید تا شاید اینبار بنحو دیگری شرمنده شده و با فرهنگ عقب افتاده با آگاهی روبرو شوید و مرده پرستی را کنار بکذارید
٨۵۶۲۲ - تاریخ انتشار : ۲۵ تير ۱٣۹۷       

عنوان : ضد امریکایی بودن در آن دوران و پیآمدهایش
به گذشته بر می گردیم!
جهان، جهان دو قطبی است. در این جهان دو قطبی انقلابی در ایران رخ می دهد . در این انقلاب، مردمان علیه حکومتی که به نام حکومت محمد رضا شاهی بود بر می خیزند و او را ساقط می کنند؛ آنهم حکومتی را ساقط می کنند که به قدرت رسیدنش را مدیون یک کودتای امریکا می دانست و خود را وابسته به آن نشان داده بود و خود را مجری سیاست های آن در منطقه کرده بود.
این شرایط بر حکومت وقت، چاره ای برای مردمان کشور نگذاشته بود که او را یک مهره امریکایی بدانند.
قطعاً در سرنگونی این نوع حکومتها، سپهر مبارزاتی ، سپهری ضد امریکایی حاکم خواهد شد که در ایران چنین نیز شد.
در این سپهر ضد امریکایی چنانچه هر فرد و جریانی که حرکات مبارزه گریش و حرکات اجتماعیش نشانی از ضد امریکایی بودن نداشته باشد و حتی براساس منافع ملی نرمش از خود در مقابل امریکا نشان دهد، به آن فرد ویا جریان اتهام وابستگی به امریکا و یا جاسوسی برای امریکا زده می شود و زده خواهد شد.
متاسفانه چه بسیارانی از وطن پرستان ایرانی به خاط سپهر ضد امریکایی به حاشیه رانده شدند و یا مجبور به سکوت و خود سانسوری شدند و یا آنها را وادار به سکوت کردند. بگذریم.
باید گفت : آنهم گفتنی تاسفبار
یکی از نیروهای سیاسی و اجتماعی که در شیپور ضد امریکایی درآن دوران بشدت می دمید و به راحتی مثل نقل و نبات اتهامات جاسوسی و وابستگی به امریکا را به دیگران وارد می کرد نیروهایی معروف به نیروهای چپ بودند که در این ماجرای اتهام زنی تمام چپ آن دوران بدون استثنا در اتهام زنی به دیگران شریک بودند و حتی می توان گفت میدان دار اتهام زدن به دیگران.
که به تبعیت از آنان، نیروی های مذهبی هم برای اینکه از این قافله اتهام زنی عقب نمانند خود را ضد امریکایی خاص معرفی کردند و....
در آن دوران، مشاهده می شود خمینی در اقدامی، ابتدا با گرفتن سفارت امریکا توسط چریک های فدائی مخالفت می کند و دستور به برخورد می دهد اما وقتی نیروهای مذهبی عمل گرفتن سفارت را انجام می دهند با آنها همراهی و از آنان حمایت می کند که با این کارش ضد امریکایی بودن را از چپ ها می گیرد و به نیرو های مذهبی می دهد و بقیه ماجرا.
در آن سپهر ضد امریکایی حاکم برجامعه، زنده یاد امیر انتظام یکی از قربانیان آن سپهر می شود و شرایط براین مبارز چنان می شود که باید بقیه عمرش را در حبس و یا حصر و یا تحت فشارهای روحیه از آن ماجراها بگذراند.
باید گفت وجود این فرد یک شرمندگی تاریخی برای تمام بازیگران آن دوران آفریده است
چه بازیگر می خواهد حکومتی باشد و چه غیر حکومتی.
هرکس بخواهد با آوردن اما اگر خود را مبرا کند این تبرئه گریش یک شیادی بیش نیست ؛
پس احترام به او و یادکردن از او از طرف بازیگران آن دوران، می تواند نشان از نوعی شهامتِ انتقاد از خود، معنی دهد و نوعی انتقادپذیری را به نمایش گذاشته اند.
٨۵۶۱۱ - تاریخ انتشار : ۲٣ تير ۱٣۹۷       

عنوان : کی بود، کی بود، من نبودم
یکی از امضا کنندگان این بیانیه چیزی به نام حزب چپ ایران (فداییان خلق اکثریت است)، آیا آنها هنوز هم ضروری نمی بینند به نقد سیاست همسویی و همدستی خود با نظام ارتجاعی حاکم بپردازند؟
یا باز هم تحت عنوان وجود اصلاح طلبان در این رژیم، به همان سیاست اما به شکلی دیگر ادامه می دهند؟
چرا اکثریت از نقد جدی و ریشه یی گذشته خود می گریزد؟
آیا جای آن نبود که حتی در این مورد مشخص، سیاست ارتجاعی «امپریالیسم ستیزی» و دنباله روی از رژیم ولایت فقیه را نقد می کردند، تا اندک اعتمادی برانگیزند؟
راستی مخاطب این جمله در این بیانیه کیست؟
«متاسفانه در مورد اتهام ناجوانمردانه‌ی جاسوسی در آن زمان، برخی نیروهای سیاسی انقلابی و مخالف آمریکا نه تنها از امیر انتظام دفاع نکردند، بلکه بر آتش اتهامات ناموجه و بدون استناد علیه او دمیدند»!
امضای اکثریت در پای این جمله مبین چیست؟
جز پنهان کردن نقش خودش؟ به قصد ادامه دادن به همان روش و همان فرصت طلبی ها؟
آن «نیروهای سیاسی انقلابی و مخالف امریکا» مال کجا بودند؟
از مریخ آمده بودند؟
یا نام و نشان مشخصی داشتند که حتی امروز هم جبهگی با رژیم ولایی را با عنوان «انقلابی» بودن که هیچ ربطی به اکثریت ندارد و «مخالف آمریکا» بودن که ترجمه فارسی آن «موافق رژیم ضداستکباری ولایت فقیه» بودن است.
٨۵۶۰۴ - تاریخ انتشار : ۲۲ تير ۱٣۹۷       

عنوان : هیچوفت برای اموختن دیر نیست
بهروز خان، زمانه گذشت. نمی خواهید با آداب و سنن ملل ساکن جغرافیای ایران آشنا شوید؟!
آیا تا این حد از فرهنگ ایرانی دور شده ایم که ندانیم؛ مراسم سوگ و ترحیم و ... هرچه نامش نهیم جای حسابکشی نیست. عزیز، آن نکته حکیمانه نیاموختی که می گفت: هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.
٨۵۶۰۱ - تاریخ انتشار : ۲۲ تير ۱٣۹۷       

عنوان : پیمان ببندیم و امید داشته باشیم
من برعکس آقای بهروز الف چون شرمنده گذشته ی خویشم فوت آقای امیرانتظام را مغتنم شمرده به پیش آینه میروم و در خلوت جاهلانه ی خویش میگریم و عهد می بندم تا هستم تلاش داشته باشم در هیچ زمان و مکانی، حقوق بشر و دمکراسی را به فراموشی نسپارم، حتی آنزمان که از عدالت خبری نیست و بود و باش من به تاراج میبرند.
جای خوشحالی و تبریک دارد که امیر انتظام با مرگ خویش نیز سببی در نزدیکی کسانی گردید که مدتها حتی برای دادن یک بیانیه یا اعلامیه مشترک عناد می ورزیدند. امید است مرگ امیر انتظام مقدمه ای بر اتحاد نیروهای جمهوری خواه باشد که آرزوی دیرین امیرانتظام بود.
٨۵۶۰۰ - تاریخ انتشار : ۲۲ تير ۱٣۹۷       

عنوان : آری امیر انتظام با سربلندی وداع گفت اما
آری امیر انتظام با سری افراشته بقول مسلمین به دیار فانی شتافت اما چرا حتی دمکرات ها و به نوعی چپ ها همانند شیعیان وقتی کسی در می گذارد, اغراق وار تنها در وصف خوبی ها او صحبت میکنند و مینویسند بدون اینکه یک اشاره ای به واقعیت ها بکنند تا درسی باشد برای آینده گان
آقای امیر انتظام همانند تمامی “ملی گرایان" با دمکراسی مردمی و نیروهای چپ ضدیت خاصی داشت . نکته مثبت ایشان قبول واقعیت ها، استواری چپ ها و دمکرات های واقعی در زندان های اسلامی بود و متوجه شدند که اسلامیون و رهبران آن ها تنها یک مشت جانی بالفطره اند وبرخلاف نظرگاه های ایشان در زمان سخنگویی دولت موقت که وظیفه تحقیر و حتی سرکوب نیروهای چپ را داشت و مادام به وارنه گویی واقعیت ها میپرداخت ، این نه چپ ها بل مسلمین ناب محمدی هستند که با منافع ملی ، دمکراسی، آزادیخواهی، و حکومت مردمی دشمنی عمیق و تاریخی دارند و این مسلمین هستند که وابسته به بیگانه و سرسپرده آنان هستند نه دیکران. از اینرو هست که احترام ایشان در نزد تمامی آزادیخوان محفوظ هست .
٨۵۵۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۲ تير ۱٣۹۷