عنوان : روان به دنبال سراب, در کویر ناکامیها...
بگفته دین-باوران, آنگاه که قبله را نشناسیم, نمازگزار شیطان خواهیم بود و نه بیش.
باورش سخت ست و تلخ. شوربختانه اما, همین ست و نه بیش!
نیت پاک درین گذار, خام پنداری ماست
زآنرو که دوزخ را چو مینو میکنیم در چشم خویش...
جالب اینجاست به خود نیز باورانیده اید که "متخصصین در به تفاهم رساندن دیگران این خبرگی را دارند" که کشورهای گوناگون را چگونه تکه پاره کنند (یوگسلاوی), یا ویرانه-سار جنگاوران سازند (افغانستان و لیبی) و یا به جایگاه پرورش تروریست های رنگارنگ بدل سازند (عراق) تا خود همچنان ابر-دست و "آزاد شدگان" زیردست بمانند...
شمار کشورهایی که این "متخصصین" با "دخالت های بشر دوستانه" خود گذار استقلالشان را به بیراهه کشانده اند, بسیارست. ایران ما دست کم در دو برآمد تاریخی (۳۲ و ۵۷) ازین "موهبت" بی بهره نمانده است. چگونه میتوانید سال ۵۷ را از یاد ببرید که خود از محصول آن نالانید؟!
راستی را, از چه در گوش باد شکوه ی ربوده ها میخوانید؟ سودا چیست که چشمتان را بر انبوه سیه کاریها بسته میدارید؟
٨۵۴۲۲ - تاریخ انتشار : ۱۰ تير ۱٣۹۷