عنوان : نگرانی م حسین مستدل نیست
نگرانی م حسین از واژی "سرمایه داری دولتی" مستدل نیست. برنامه ی لنینی "نپ" مضمون تعریف لنین از "سرمایه داری دولتی" را تشکیل می دهد. نتایج موفق چنین "سرمایه داری دولتی" را در مرحله ی انقلاب ملی- دمکراتیک و یا سوسیالیستی سعید رهنما در مقاله ی خود به مناسبت شرکت در کنفرانس اخیر پکن برمی شمرد.
درباره ی اقتصاد سیاسی مرحله ملی- دمکراتیک انقلاب و علل موفقیت آن در چین کنونی در سطح یک ابرازنظر محدود نمی توان همه جانبه نوشت. در مقاله ای که این علل را مورد بررسی قرار داده است که امیدوارم فردا در اخبار روز انتشار یابد، به این امر پرداخته شده است.
در صورت لزوم می توان وسیع تر به آن پرداخت. امری که می تواند در یک سمینار علمی عملی گردد. اخبار روز می تواند در برگزاری چنین سمیناری نقش بزرگی ایفا سازد.
٨۲۱۰۷ - تاریخ انتشار : ۲٨ آبان ۱٣۹۶       

عنوان : از این اصطلاح «سرمایه داری دولتی» دست برداریم.
سیستم اقتصادی در اتحاد شوروی و کشورهای پیرامونی آن را نمی توان چیزی جز سوسیالیسم دانست. این سوسیالیسم هزار عیب هم که داشت، سوسیالیسم بوده است. بکار گیری اصطلاح شناخته شدهٔ «سرمایه داری» به جای آن جز یک بازی زبانی برای اینکه گفته شود تا کنون سوسیالیسمی در کار نبوده، نیست. کنار گذاشتن تمام تجربهٔ گرانبهای سوسیالیستی ، چون مطابق ایده آل های برخی از ما نبوده یا بوده ولی ادامه نیافته، رویا های ما را ممکن است تقویت کند، اما از واقعیت اسف انگیز استثمار وحشیانه در جهان سرمایه داری نمی کاهد. برای جایگزینی سرمایه داری جهانی به این تجربیات به شدت نیازمندیم. به این نقل قول توجه کنید:

.... «نکته‌ی قابل‌توجه این بود که سهم یک‌درصدی‌های ثروتمند که پس از انقلاب اکتبر به‌شدت کاهش یافته بود، در طول دوران شوروی به‌شکل پایداری در حدی اندک باقی مانده بود. از ۱۹۲۵ نیز برابرسازی نسبی درآمدها در مورد اقشار دیگر صورت گرفته بود. برای مثال، درآمد متوسط کادر فنی در دهه‌ی ۱۹۳۰ دو برابر و نیمِ درآمد متوسط کارگران، و درآمد متوسط کادر اداری نیم‌برابر کارگران بوده، اما به‌تدریج کاهش یافته و در اواسط ‌دهه‌ی هشتاد کمابیش معادل هم شده است. این آمار و دیگر آمارهایی که فرصت اشاره به آن‌ها در این‌جا نیست، به‌خوبی بیانگر توجه نظام به عدالت اجتماعی تا آخرین مراحل است. از زمان گورباچف در ۱۹۸۵ و پی‌گیری اقتصاد بازار و پس از سقوط شوروی، این توزیع عادلانه کاملاً تغییر کرده است. برای نمونه همان‌طور که در نمودار زیر نشان داده شده، از ۱۹۸۵ و پایان نظام شوروی، سهم یک درصدی‌های بسیار ثروتمند در درآمد ملی به طور مداوم رو به افزایش داشته و هم اکنون حدود دو برابر درصدی است که ثروتمندان در زمان انقلاب فوریه/اکتبر داشتند.» (از نوشتهٔ اخیر استاد سعید رهنما در اخبار روز)
٨۲۰٨۵ - تاریخ انتشار : ۲۶ آبان ۱٣۹۶