از : آرمان شیرازی
عنوان : اگر هر ساز هم-آوا نمی آمد, و تنها راه خود می زد, نوازان هیچ آهنگی به گوش جان نمی گردید...
آیا نیروهای ملی و چپ کشورمان, با دیدن تجربه هایی اینچنین, حاضرند "برای هم‌گرایی سیاسی و یافتن مسیر سیاسی مشترک", باشگاه های کم رونق خود را وانهند و برای شکست سیاست های حکومت ویرانگر اسلامی "که منشا ناهنجاری‌ها و نابسامانی‌های کنونی در (کشورمان) هستند و چیزی جز فقر و تیره‌روزی بیشتر برای توده مردم به‌همراه نیاورده‌اند", دست اتحاد بهم دهند؟
شگفت آور است, آنان که چهار دهه به گرد باورهای پشت هم اندازانه خویش به عبث میگردند تا کنون به این نتیجه نرسیده اند که "تنها اتحاد نیروهای چپ و مترقی است که تغییر را ممکن می‌کند"!
دژ بیداد اگر در گذر توفان ست, چشم-در-راه چه مانده ای سرگردان؟ اینکه بادی بردت در ره پستی ساران؟۱
٨۲۰۲٨ - تاریخ انتشار : ۲۲ آبان ۱٣۹۶
|
