عنوان : باز دنبال جاگیر شدن
جناب آقای کریمی مقاله شما بسیار احساسی است و باز هم جو گیر شده اید.
بقول نظامی
سخن کان از سر اندیشه ناید
نوشتن را و گفتن را نشاید
٨۱۵۱۱ - تاریخ انتشار : ۱۲ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : صحبت از فاجعه است!
کدام فاجعه؟
صبحت از بارزانی فئودال مشود!
توازن نیرو به ضرر کردها است!
حرکت کردها زیر هر بهانه‌ای به نفع منطقه اسلام زده می‌باشد.
چرا؟
چونکه مهر تحولات در کردستان را احزاب و تشکیلات چپ ، زده اند نقطه اوج آن حماسه کوبانی است.
در نتیجه ودر نهایت کردستان در دست فئودال ها نخواهد ماند ،گر چه آن ها جرقه را موجب شوند.
٨۱۴۴۵ - تاریخ انتشار : ٨ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : حق تعیین سرنوشت و تفاوت آن با سناریوی سیاسی
با سلام به اقای بهزاد کریمی عزیز
در این مطلب بر اساس یک سری داده ها و پیش فرض های تاریخی، حقوقی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی در خصوص همه پرسی استقلال کردستان عراق پرداخته شده است که به نظر می آید نویسنده ارتباط دیالکتیکی و توان تحلیل رخداد در شرایط عینی را منوط به زوایای مجزا از هم کرده و در نتیجه گیری به توصیه یی رسیده است که می تواند تبعات مخرب احتمالی موضوع را تحت الشعاع قرار دهد. به همین دلیل برای ترسیم بهتر موضوع به اختصار بر یک طبقه بندی نیروهای درگیر در بحث اشاره می کنم که می تواند نسبت به درک شرایط و آنچه در آینده تابع تناسب قدرت نیروهای عمل کننده نقش معین خود را ایفاء کند، کمک کند.
در اینجا و در خصوص بررسی موضوع ما با سه طیف مختلف روبه رو هستیم.
اول کسانی می باشند که به بهانه درست یا نادرست با طرح همه پرسی کردستان و اصولا استقلال کردستان عراق تحت عنوان "حق تعیین سرنوشت" جانبداری می کنند و این سناریوی سیاسی را در راستای حقوق تاریخی کردها می دانند. در حالی که به لحاظ حقوقی این مفهوم تابع یک سری قواعد تئوریک و عملی برای پیاده سازی در محیط عینی می باشد که فارغ از چرایی خواست یک قوم یا ملت باید تابع ضوابط و روندهای خاص خود باشد.
دوم طیفی از ناسیونالیست های فارس، ترک و عرب می باشند که در راستای مواضع حکومت های این سه کشور موضع گیری های سلبی و بعضا دشمنانه نسبت به عمل کردهای عراق ابراز کرده و در چارچوب نقض و نقد اصول پایه حقوق آنان، تمایلات خود را توجیه می کنند. این طیف که بسیار قدرتمند می باشند و جایگاه در حکومت های منطقه و افکارعمومی محیط پیرامونی بحران دارند استعداد ورود به یک منازعه بسیار مخرب و رقم زدن یک فاجعه انسانی در منطقه را دارند.
اما گروه سوم کسانی می باشند که اکثریت آنان با عبور از این تمایلات قومگرایانه و انتزاعی با استناد به شرایط موجود در کردستان، عراق و منطقه این حرکت را نه یک پروسه گذار دمکراتیک در جهت حق تعیین سرنوشت که یک "سناریوی سیاسی" برای اهداف مخرب دانسته و نتیجه این عمل را تشدید منازعات و جنگ های سریالی در منطقه به حساب می آورند. هم چنین این گروه سوم تاثیر تثبیت هژمونی رهبری قومگرا و ساختار نیمه فئودالی و بورژوازی نوکیسه اقلیم را در تصویر فساد خانواده بارزانی در تقابل با منافع طبقات زحمتکش و "جنبش چپ کرد" می دانند که در دو سال اخیر هم اینکه بسیاری از حاملان تفکر چپ در میان دوستان کرد را به سمت پذیرش ایده ناسیونالیسم کردی سوق داده است و در آینده نیز تحت تاثیر کاریزمای بارزانی به عنوان بنیانگزار کردستان تاریخی به حاشیه رانده می شوند.
در نتیجه گیری باید این نکته را فراموش نکنیم که حوزه ژئوپلتیک تا حدودی با حوزه فلسفه سیاسی تفاوت دارد و برای یک نیروی ترقی خواه در کنار درک تئوریک حقوق ملت های تحت ستم چگونگی دستیابی به اهداف و حقوق انسانی باید طوری مورد ارزیابی و قضاوت قرار گیرد که مسبب بروز یک فاجعه بزرگتر نشود.
٨۱۴٣۱ - تاریخ انتشار : ۶ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : چراغی که به خانه رواست ....
آقای کریمی , قدری تند روی فرموده اید. هنوز خود کردهای عراق از واژه ای بنام « جمهوری کردستان » سخن به میان نیاورده اند , بلکه هرآنچه که حداقل مسعود بارزانی اعلام کرده موضع « رای گیری برسر حق اسقتلال می باشد. این سخن بدان معنا است که حزب وی تلاش دارد تا وارد یک معامله با دولت مرکزی شود و حتی قبول این خواسته از سوی ۹۳ درصد اهالی کرد نشین اقلیم کردستان عراق به معنای ظهور کشوری بنام کردستان غربی و یا جنوبی نیست!
درثانی باید به عنوان یک ایرانی که از درد و رنج مردم ایران , تمامی آحاد کشور , اعم کرد , فارس , لر , بلوچ , آذری و مازندرانی ,خراسانی و غیره مطلع می باشد ,تجزیه هر کشوری در این مرحله آنهم به دلیل وجود دیکتاتوری های خون ریزی مانند جمهوری اسلامی و یا دست نشانده های آن در عراق , هیچ دلیل منطقی برای جدایی طلبی نیست, بلکه باید فرصتی باشد تا در سایه اتجاد اقوام ,موضوع اصلی یعنی وجود دیکتاتوری را حل و فصل نمود و شرایط را به جایی رساند تا مردم آن کشور در کمال آسایش و بدون هرگونه شانتاژ و یا فشاری برای تمامی موارد , از جمله موضوعاتی مانند خود مختاری , دمکراسی , عدالت اجتماعی و غیره تصمیم بگیرند. این حق تمامی آحاد آن کشور است و نه یک قوم و یا ملیت, زیرا کشور به همه تعلق دارد و بدین سان همه باید در چنین مسائل خطیری مشارکت ملی نمایند. درست به مانند آن است که شما ساختمانی جند طبقه را که مشترکا ساخته اید , بخواهید بخشی از آن را تخریب و یا دیوار کشی نمائید. منطقا صدای همسایگان اتان بلند خواهد شد!
جنین موضوعاتی اساسا در حیطه من و شما به تنهایی نیست , زیرا موضوعی بسیار عمیق و جدی است و هرگونه ردیه نویسی بر له یا علیه آن , نه تنها مسئله را پوپولیستی می کند , بلکه آب در اسیاب دیکتاتورها که کمر برای سرکوب , جنگ و خون ریزی بسته اند, و یا جریانات شوونیستی می ریزد. لذا توصیه می شود تا از ردیه نویسی بجد خودداری کنید. در رابطه با ایران تا آنجائیکه خاطرم هست , این شما و سازمان اتان بودید که برای سرکوب مردم کردستان ایران , درخواست تسلیح سپاه پاسداران به سلاح سنگین را کردید!
یا آن سیاست بغایت ضد مردمی و سرکوبگرانه دیروز درست بود و یا سخنان و نوشته های امروز شما. تند روی نکنید .
خوب است قدری گذشته نه جندان شفاف آن سازمان را برای کردهای ایران , عراق , سوریه و ترکیه به نقد بکشید . این سخن را بسیار دوستانه و دمکراتیک به شما می گویم.
کردهای ایران بخش جداناپذیری از هویت ایرانی هستند , نگاهی به تاریخ ایران و شکل گیری کشوری بنام ایران که اساسا از سه قوم , ماد , پارت و فارس تشکیل شد, پاسخ منطقی به این نوشته شما می باشد. حق در رابطه با دیگر کشورها , موضوع به مردم هر کشور بر می گردد و این آنان هستند که باید برای هرگونه جدایی و یا ادامه پیوند تصمیم بگیرند. حقوق ملیت ها را باید در چارچوب دمکراسی و تمامیت ارضی هر کشوری پاسخ داد.
در ایران اگر کردها سرکوب شده اند , دیگر اقوام نیز به همان میزان سرکوب شده اند. اگر مسحیان , کلیمیان و یا بهائیان سرکوب شده اند , مسلمانان نیز به همن میزان و شاید بسیار سخت تر از سوی دیکتاتوری ولی فقیه مورد سرکوب , اعدام و شکنجه قرار گرفته اند. لذا براین منطق که چون ملیتی, قومی , گروهی و یا سازمانی سرکوب شده , حق دارد تا موضع جدایی را در دستور کار خود قرار دهد , امری بغایت اشتباه بوده و تنها منافع سرکوبگران و استعمار را تامین می نماید.
٨۱۴۲٨ - تاریخ انتشار : ۶ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : حمایت بهزاد کریمی از کردها به چه دلیل میباشد آیا در مورد ایران هم تکه تکه شدن را قبول دارند
به نظر من آقای بهزاد کریمی فقط با هموطنان آذربایجانی خودشان مشکل دارند و هیچ احترامی به هویت خودشان را ندارند و مطمئن هستم که با تجزیه ایران بدست کردهاو با قسمتی از خاک آذربایجان ایشان را خوشحال خواهد کرد.
٨۱۴۲٣ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : در کنار دولت مرتجع اقلیم کردستان و با حمایت صهیونیسم، پیش بسوی جمهوری مستقل کوردستان!
بی تعارف بگو! با اینکه یک نیروی ارتجاعی مجری این رفراندوم شده، و دولت صهیونیستی هم مدافع آن، ما را چکار؟ درسته پیر و فرتوت شدیم اما هنوز مبتلا به بیماری مزمن چپ روی کودکانه هستیم. اگر اون روزا حاضر بودیم کنار عزالدین حسینی مرتجع و کسانی که پول از فرنگ بجیبشان سرازیر میشد با کرد و کردستان آن کنیم که کردیم چرا امروز نه؟
بگو بی تعارف بگو!
٨۱۴۱۹ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : توضیحی مختصر!
حرف من در مورد حق تعیین سرنوشت نیست این یک حق طبیعی است . این حق میتواند در ۵۸ رأی آری به جمهوری اسلامی ( نه یک کلمه بیشتر نه یک کلمه کمتر ) را رقم بزند هم میتواند ترامپ را به کاخ سفید بفرستد هم میتواند رأی نه مردم سوئیس به پرداخت مستقیم یارانه باشد. در مجموع کیفیت ( نگرش و فرهنگ ) یک جامعه است که میتواند روند جامعه را بسمت عدالت اجتماعی سیاسی و به تبع آن رفاه اجتماعی یا برعکس سوق دهد. در ضمن برسمیت شناختن یک واقعیت صرفأ بمعنی قلم نکشیدن به صورت مسئله است یعنی انکار نکردن واقعیت٫ نه حمایت و مخالفت با آن واقعیت. اگر امروز اقلیم کردستان در عراق کشور مستقل خود را اعلام کند باید آنرا برسمیت شناخت اما وقتی شما از این استقلال حمایت میکنید و میگوئید : « از رسمیت جمهوری کردستان باید پشتیبانی کرد! » آنگاه نباید پیامدها و سرنوشت مردم کردستان را بدوش مدیران آن انداخت و گفت : « این درست است که مسئولیت پیامدهای تصمیم برای انجام رفراندوم و نتیجه گیری از آن بر عهده مدیریت آنست » بلکه این پشتیبانی مسئولیت دارد . بنابه اقتضای تاریخی دو حزب کرد موجود در کردستان عراق یک تشکیلات و قدرتهای نظامی هستند تا احزاب سیاسی و تولید کادر نظامی که مستقیمأ پستهای سیاسی را در دست دارند در مدتی که کردستان بطور خودمختار اداره میشود فقط ظاهر پارلمانی را حفظ کرده است در عوض ارتش خود را از نظر کمّی و کیفی گسترش داده است و با توجه به بحران منطقه ای آیا کردستان عراق بعنوان یک کشور مستقل قادر خواهد بود بدون اعمال نفوذ قدرتهای منطقه و جهانی استقلال سیاسی اقتصادی خود بر مبنای منافع شهروندان را اعمال کند؟ تا به امروز بحق یا ناحق سرنوشت مردم کردستان با لوای سرزمین تحت سلطه و تحت ستم از جانب حکومت مرکزی بررسی میشد. من چشم انداز مثبتی به سرنوشت مردمان منطقه ندارم اما کاملأ میتوان تصور کرد تا زمانی که حکومت دموکراتیک در ایران و ترکیه مستقر نشده است خاندان بارزانی در یکه تازی خود دچار مشکل نخواهند شد و در شرایط بحرانی وجود یک دشمن خارجی بداد گسست سیاسی موجود خواهد رسید و جامعه مدنی در کردستان امکان رشد نخواهد داشت و باید توجه داشت که تضمین دموکراسی و میزان عدالت اجتماعی رابطه مستقیم با میزان رشد جامعه مدنی مستقل از حاکمان دارد. صرفأ یک سرزمین کوچک با درآمد نجومی از منابع نفتی قادر است مثل کویت و قطر امرای موروثی و رفاه نسبی را به شهروندانش تضمین کند. اما آیا کردستان عراق قادر به ایجاد چنین جایگاهی در منطقه خواهد بود؟
٨۱۴۱۱ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : موضع حزبی
من امیدوار بودم که در باره حق جدائی و یا تجزیه طلبی کردان در سه کشور سازمان حزب توده و یا فدائیان خلق اکثریت و رفقا حداقل اعلامیه ای در این باره میدادند . اینکه سازمانی خود را پشت مقاله کسی پنهان کند بزدلاته بنظر میرسد .بدون شک اگر روزی این همه پرسی در اذربایجان ایران بر گزار شود داستان شگل دیگری خواهد گرفت.تمامیت ارضی کشور خدشه بر دار نیست و این باور در نزد جریان چپ وجود ندارد .
٨۱۴۰۷ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : ملت متشکل از اقوام و یا دولت قوم گرا
دو مشکل اصلی منطقه استبداد و استعمار است که در ظرف عقب ماندگی فرهنگی و سیاسی و اقتضادی، شرایط اسفبار نقض گسترده حقوق بشر، جنگ و آورادگی را با تولید میکند. بنظر من هدف بلند مدت دست اندرکاران این رفراندم نه حق تعیین سرنوشت کردهای عراق ( که این حق را اساسا تقسیم عراق بهشان داده بود) بلکه در جهت دامن زدن و تداوم جنگهای قومی و مذهبی و در راستای نقض حق تعیین سرنوشت مردم منطقه هست. در طول تاریخ مرزها را قدرتها و جنگ بین قدرتها تعریف میکرده اند. به عبارت دیگر زور و قدرت تعریف کننده مرزها بوده. مفهوم ملت مدرن در تقابل با سیستم ملوک و طوایفی عمدتا در اروپا شکل گرفته. در قرن بیستم در نتیجه تقسیمات جدید قدرت های استعماری و شکل گیری جنبش های ملی در برابراین قدرت ها، دولت های ملی فرا قو می تشکیل شده اند. واقعیت امروز جهان اینست که حدود ۲۰۰ کشور از هزاران قوم و نژاد و مذهب وجود دارند. فارغ از تعاریف کلیشه ای، آنچه که برای ما اهمیت دارد، تغییرات در جهت رشد دمکراسی، رعایت حقوق بشر و توزیع عادلانه ثروت و قدرت از یکطرف و مبارزه علیه سلطه طلبی و جنگ و نژادپرستی و قومگرایی است. مفهوم ملت متشکل از اقوام بنظر من بسیار پیشروترار از "ملت قومی" است. کشیدن مرزها بر اساس قومیت تنها به جنگ و برادرکشی میانجامد. کافیست نگاهی به نقشه مناطق مورد مناقشه در ایران و یا عراق و بیاندازیم تا ببینیم تعیین مرز بر اساس قومیت به چه قاجعه ای میتواند منجر شود. آنچه که درجهان امروز بدان نیاز داریم مبارزه مشترک ملت ها و نژادها و اقوام متنوع برای ازادی احقاق حقوق برابر انسانی و عدالت اجتماعی است و نه تفرق و تقسیم نژادی و قومی. کاری که آب به آسیاب کمپانی های تسلیحاتی و نفتی و تمامیت خواهان و دیکتاتورها میریزد و مبارزه برای عدالت اجتماعی را تبدیل به دعواهای ناسیونایسیتی و قومی و مذهبی می کند. جدایی طلبی کردها چه در عراق و چه در ایران مردم عادی را در نه در کنار هم بلکه در برابر هم قرار میدهد. من واقعا نمیفهم که چه خواسته هایی در یک ایرا ن آزاد و دمکراتیک برای کرد و لر و سنی وعرب و ترکمن و بلوچ نمیتواند به واقعیت تبدیل شود که بخواهیم در عوض مبارزه متحد و مشترک در برابر ارتجاع و سلطه گری آتش بیار معرکه جنگهای قومی و نژادی و مذهبی باشنیم؟ ستم مضاعف بر علیه زنان و اقوام و اقلیت های قومی و مذهبی مشکلی جدی است. اما ریشه این مشکل اساسسی در حاکمیت استبداد و فرهنگ استبدادی است. همه ما به درجات مختلف تحت ستم و قربانیان چنین سیستمی هستیم. جابجایی مرزها و جابگزینی یک دیکتاتور با یک دیکتاتور دیگر مشکلی را حل نخواهد کرد
٨۱٣۹٨ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣۹۶       

عنوان : آرامشی زمانی به منطقه میآید،که حکومتهای ارتجاعی وتا دندان مسلح ضعیف شوند.
عامل، جنگ و نا امنی در مرحله نخست،حکومت‌های عقب افتاده و خود کامه موجود اند که با ثروت نفت و گاز مردم را را به اسارت گرفته اند و منافع سرمایه داری محلی و جهانی را تأمین مکنند.
در نتیجه بدون مبارزه امنیتی هم حاصل نخواهد شد.
این همه پرسی مقدمه ای است در جهت فعال شدن بخشهای دیگر کردستان و از آن طریق مناطق دیگر که از طرفی موجب ترس و ازجهتی امید به تغییر را در بر دارد.
من در آن امید میبینم.
٨۱٣۹۷ - تاریخ انتشار : ۴ مهر ۱٣۹۶