سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

کروبی، شهابی، زندانیان رجایی شهر

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
نظرات جدیدتر
    از : همایون

عنوان : استفاده ابزاری
خانم یا آقای خون آبی. چقدر خوب زدید به خال و مشت خودتان و بعضی را وا کردید. یک عده سال هاست دارند داد می زنند که حقوق بشر نباید ابزار باشد و شما می آیید و صاف می گویید که می خواهید از اعتصاب غذای آقای کروبی استفاده ی ابزاری بکنید؟ توجه کنید که این یادداشت نگفته است از حقوق کسی دفاع نکنیم گفته است از حقوق همه دفاع کنیم. احتمالا به دلایل «ایدئولوژیک» درست این چند خط را نخوانیده اید!
سوم. مطمئن هستید همه اش همین است و موضوع غش کردن به سمت اصلاح طلبی نیست؟
٨۰۵۶۰ - تاریخ انتشار : ۲۷ مرداد ۱٣۹۶       

    از : خون آّبی

عنوان : خونتان را کثیف نکنید
زیاد بخودتان فشار نیآورده داستانهای ایدئولوژیک نسرائید. تهییج اجتماعی بخاطر اعتصاب غذای کروبی بخاطر چشم و ابروی ایشان نیست. اتفاقا ابزاری ست. یعنی ازینطرف ممکن است یک حرکت اجتماعی شکل گرفته و یخ ها بشکند. ظاهرا بخاطر اعتصاب غذای نازنین زاغری و نرگس محمدی این اتفاق نمی افتد. حالا چکار باید کرد، بخاطر حفظ برابری در ارزش گزاری به اعتصاب کنندگان غذا، حرکتی برای انیرو بخشیدن به یک حرکت اعتراضی که شانس بیشتری برای پیروزی دارد، انجام نداد؟
٨۰۵۵۹ - تاریخ انتشار : ۲۷ مرداد ۱٣۹۶       

    از : زندانی زنجیری

عنوان : زندانیان سیاسی را تنها نگزاریم.
تشکیل اجتماعات مردمی در حمایت زندانیان سیاسی راه رهایی است.
٨۰۵۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۷ مرداد ۱٣۹۶       

    از : ابراهیم خلیلی

عنوان : توقع زیادی
با شما هم نمیشه شوخی کرد! بابا این یکی هم از دستمون دررفت. ما احزاب و سازمانهای کاغذی هستیم. یعنی فقط روی کاغذیم، ما حداکثر توانمان در راه"طبقه کارگر، دهقانان و زحمتکشان" دادن یک اعلامیه است. دلیلش آنست که ما از پراکندگی رنج می بریم!! آنهم به حول قوه ی الهی بزودی رفع خواهد شد. در ضمن یادتان نرود در نظر ما؛ همه با هم برابرند ولی خب بعضی برابرترند!
٨۰۵۵۶ - تاریخ انتشار : ۲۷ مرداد ۱٣۹۶       

    از : سرخ‌خون

عنوان : خون بعضی از زندانیان سیاسی سرختر است
گروهی از زندانیان سیاسی از ۲۰ روز پیش در زندان رجایی شهر در اعتصاب غذا هستند.
http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=۸۱۶۱۱
http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=۸۱۴۹۵
نهمین روز اعتصاب غذای حمزه درویش، زندانی بیمار
http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=۸۱۶۰۴
رضا شهابی روزهاست اعتصاب غذا کرده است
https://www.radiofarda.com/a/iran_reza_shahabi_union_hunger_strike/۲۸۶۸۰۳۳۲.html
مجید عابدین‌زاده مقدم، زندانی سیاسی در اوین اعتصاب غذا کرده است
https://www.radiozamaneh.com/۳۵۴۶۰۶

این خبرها تاکنون مطلقاً هیچ اهمیتی برای «جمعی از فعالین سیاسی برلین» و دیگر اعتصاب غذاکنندگان همبسته با آقای کروبی در داخل و خارج از ایران نداشته، چون تا حالا هیچ صدایی از ایشان بلند نشده بود. آیا بی جهت به یاد مزرعه حیوانات جرج ارول و «همه برابرند، ولی بعضی ها برابرترند» می افتم؟ خون همه زندانیان سیاسی سرخ است، اما حتما خون بعضی از آنها سرختر است. از چهارشنبه که کروبی اعلام اعتصاب کرد، فریاد همبستگی با او همه را کر کرده است. خوشبختانه کروبی با کسب موفقیت مقطعی اعتصاب به حق در اعتراض به حبس ناعادلانه خود را پس از ۶۰ ساعت شکسته است. البته باید یادآوری کرد که اگر کروبی در «دوران طلایی امام» (همان امامی که به گفته کروبی معلوم نیست چقدر جریان اعدام های ۶۷ بوده!! http://www.rahesabz.net/story/۱۵۸۳۹/) از این کارها می کرد، سرنوشتی بدتر از سرنوشت آیت الله لاهوتی در انتظارش بود.
٨۰۵۵۱ - تاریخ انتشار : ۲۷ مرداد ۱٣۹۶       

    از : احمد مجد

عنوان : کانون بازنشستگان یا خانه سالمندان جپ ایرانی!
مریزاد اخبار روز
احتمالا زحمت مرا برای یک نوشته جداگانه با همین مضمون کم کرده باشید و تنها می ماند مسئولیت یک بخش دیگرش که امیدوارم تنبلی نکنم.
بسیار متأسفم که هر دم از این باغ بری می رسد- تازه تر از تازه تری می رسد
تا آن جا که این سوال را در برابرمان می گذارد که آیا آنهایی که امروز در صحنه سیاسی مخالفان رژیم کنونی چپ نامیده می شوند به راستی شایسته این نامند؟
یکی از ویژکیهای هر نیروی چپ، عدالتخواهی آن استا.
اما نیروها یا شاید تنها بتوان گفت «نام» هایی که به عنوان چپ شناخته می شوند، دیگر مدتهاست با دو ویژگی برجسته چپ یعنی پیشاهنگ دو امر «آزادی» و «عدالت» است، حتی نقشی دنباله روانه هم ندارند. در یک کلام تعطیلند!
آنهایی که با غوغاهای نیروی ارتجاعی و باندهای فاشیستی حاکم از این سو به آن سو می روند، دیگر شایسته چنین صفوفی نیستند، بلکه دنباله رو این بخش یا آن بخش از حاکمیت اند.
از آن بدتر در این یا آن رسانه یا سایتهای این یا آن جریان موسوم به چپ شباهتهای شگفتی با جنایتکارترین و پلیدترین باندهای دست راستی حاکم دیده می شود. مثلا:
۱. عینا همان عکس و خبری را که از هارت و پورتهای میان تهی، رهبر کره شمالی با ادعای ۳.۵میلیون نیروی نظامی برای مقاله با امپریالیسم در یک سایت چپ می بینیم مان را در سایت سپاه پاسداران هم بی کم و کاست می بینیم.
۲. عینا همان خبرهای جعلی را که سپاه پاسداران در مورد نتایج شلیکهای موشکی اش به مواضع داعش در سوریه می بینیم در یکی از سایتهای مدعی چپ هم می بینیم.
این ها به اصطلاح چپ هایی هستند که هنوز به طور سنتی قرار است ضدامپریالیست باشند گو این که در کنار ارتجاعی ترین حاکمیت فاشیست مذهبی معاصر قرار بگیرند.
۳. در پیکار برای آزادی در برخی سایتها و رسانه های موسوم به چپ و به خصوص آنها که در خارج کشورند، از یک پاراگراف تا یک مقاله در باره افشای بازدید سفیران خارجی از زندان اوین نمی یابیم. حتی از بازتاب نامه های خود آن زندانیان اثر چندانی نیست. همان ها که شبانه روز در زندان و زیر فشارها و تهدیدها هستند حرفشان را می زنند، برای شایستگی این که کمترین ادعای چپ بودن حقیقی باشد، حتی انعکاس حرفهای آنها واقعا زیاده خواهی یا چپ روی است؟
۴. از زمانی که زندانیان سیاسی ایران (بیش از ۵۰ نفر) در اعتصاب غذا به سر می برند جز تلاشهای اندکی از این یا آن گروه که سردمداران موسوم به چپ آنهارا به حساب نمی آورند، جریانهای موسوم به چپ کدام حمایت جدی را کرده اند و چه میزان به آن دامن زده اند؟
در حالی که هر یک از همین مدعیان چپ بیشتر در پی آنند که یک کارگر اعتصابی یا زندانی اعتصابی را بیابند و حمایت کنند که وابسته به هیچ گروه یا سازمان سیاسی دیگری جز خودشان نباشد. و این همان چیزی است که یافت می نشود، آنم آرزوست.
آن وجه اشتراک انسانی و آزادیخوانه و برابری طلبانه که ویژگی تاریخی مفهوم چپ بوده است با این رفتار و در واقع با این پاسیویته عمیق، دیگر از میان این دوستان و رفقا رخت بر بسته است.
حتی به اتهامات و تبلیغات ویرانگر رژیم و بلندگوهای رنگارنگش در داخل کشور علیه مفهوم و پیشینه و تاریخچه و عملکرد چپ در ایران پاسخهای درخور نمی دهند.
شاید بهتر باشد که اگر نمی توانند تکانی بخورند، این قبیل چپ ها را شعبه های گوناگاونی از «کانون بازنشستگان چپ ایرانی» بنامیم.
اما تردید دارم که حتی برای حقوق بازنشستگی شان هم تلاشی بکنند.
راستی چرا از روزی که تصمیم گرفتند موتورهایشان را خاموش کنند به یک خانه سالمندان نرفتند تا عاقبت به خیر بمانند؟!
٨۰۵۴۷ - تاریخ انتشار : ۲۶ مرداد ۱٣۹۶       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱۶)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست