عنوان : آقای ایرانی
آقای ایرانی درست میگویید. این روح ملی ایرانی هرگز وجود نداشته است، چون ایران همیشه استبدای بوده و هیچ وقت دموکراسی نداشته است.
٨۰۰۵۶ - تاریخ انتشار : ۶ تير ۱٣۹۶       

عنوان : تکلیف خود را مشخص کردن
هر نوشتاری هویت و شناسنامه خاص خود را دارد و می آفریند که در برخورد با آن، لحاظ کردن گذشته ی فرد و نوشتارهای او شاید غیر ضرور و حتی غیر منطقی باشد.
اما وقتی شخصی همانند هموطنمان، آقای آبدانان در پی ارائه هویتی خاص و موضوعات خاص بر می آید، در برخورد با روش ایشان و امثال ایشان چاره ای نخواهد بود جزء اینکه به آورده های قبلی او نیز توجه شود و سپس نکاتی را در رابطه با مسائل مطروحه توسط ایشان ذکر کرد.
باید گفت:
ایشان و امثال ایشان باید تکلیف خود را مشخص کنند:
آیا می خواهند بعنوان یک ایرانی در پی تحقق شرایطی باشند که در آن شرایط حقوق شهروندی تمام ایرانیان بعنوان شهروند ایرانی محقق گردد؟
یا خیر، در پی اینست:
می خواهد، دار ودکان مبارزاتی دیگری را علم کند و ادعا های خاصی را بیآفریند!؟
یکی از آفت های مبارزاتی روند مبارزاتی ایرانیان این بوده؛ در مقاطعی افرادی و گروه هایی در پی ساختن هویت های مبارزاتی خاص برای خود برآمدند و ادعاهای خاصی را آفریدند و....
باید گفت
دمیدن روح ملی ایرانی در ایرانیان، محقق ساز آزادی خواهی و دمکراسی خواهی خواهد بود و بساط هر نوع استبدادگری را بر می چیند.
٨۰۰۴۹ - تاریخ انتشار : ۶ تير ۱٣۹۶       

عنوان : توضیح
آیا احبار روز می تواند در باره کنفدراسیون جوامع کردستان اطلاعاتی به خواننده بدهد و اینکه آقای آبدانان قبلا بعنوان عضوی از پژاک معرفی می گردید آیا هم چنان در این سازمان عضو است با تشکر
٨۰۰۴٣ - تاریخ انتشار : ۴ تير ۱٣۹۶       

عنوان : فیلم را ببینید!
آقای ریوار
سلام

در آن ته مطلب تان یادآوری کرده اید که ریوار آبدانان عضو شورای ریاست کل کنفدرالیسم جوامع کردستان است.
برای ما شرح دهید این کنفدرالیسم جوامع کردستان چیست و کیست.
یادتان رفته که شاه سقوط کرده و تهران پایتخت نیست بلکه-مرکز سیاسی- ایران است.شما فیلم رفتن چند نفر فرد مسلح به مجلس و مقبره خمینی را ببینید تا بیشتر مشاهده کنید که داعشی در کار نبوده است.
موفق باشید
٨۰۰۴۰ - تاریخ انتشار : ۴ تير ۱٣۹۶       

عنوان : هر کسی از ظن خود شد یار او!
نوشته ریبوار آن اندازه جای تقدیر دارد که بتوان از برخی نکات آن گذشت.
به ریبوار باید حق داد که از دیدگاه یک کورد به مسأله نگریسته و این شانسی و امکانی به ما که کورد نییستیم می دهد تا از یک سوی دیگر هم به مسأله نظر کنیم و از جهت نوشته ریبوار که به ویژه درگیر مسائل جاری آن جاهاست، خواندنش مغتنم و ضروری است.
تا جایی که من از خوانده ها و دیده هایم به یاد دارم، سه دهه گذشته، بهترین روزهایی است که کوردها در این منطقه داشته اند. منظورم ندیده گرفتن کشتارهای دولت اسد و داعش در شمال سوریه نیست، ندیدن خیانتها و بدعهدی ها و زیر میز زدنهای دولت ارتجاعی اخوانی-کراواتی اردوغان و کشتارهایش از کوردهای ترکیه هم نیست.
هر چه هست، دولتهای خودگران کوردستانی که در عراق و بعد تازگی در سوریه به وجود آمده را، شاید بتوان تنها ساحل امن و امان در دریای خونی نامید که غرب و ارتجاع منطقه در خاورمیانه ایجاد کرده اند.
سران رژیم آخوندها خوب می دانند که چرا نباید به دولت ارتجاعی ترکیه (بر سر داعش و کریدوری که ترکیه به آن داده) نپردازند ولی یکسویه به سعودی بپردازند. دلیلش خیلی ساده است. ترکها سرزمینی را حاکمند که کوردنشین است و عربستان چنین سرزمینی ندارد. درست در وسط موازنه وحشتی که اکنون بسیار هم شدیدتر شده، کوردها در عراق و شمال سوریه امنیت نسبی دارند و این فرصت به کوردهای ترکیه کنونی یک پشت و پناه فیزیکی و جغرافیایی و حتی سیاسی هم داده و همان چیزی است که آخوندها به شدت از آن می ترسند. اگر بحث کردها اندکی بالا بگیرد، ریبوار خواهد دید که بورژوازی وطنی ایرانی که امروز گاهی برای حقوق بشر کوردها و سنی ها هم غرولندهایی میکند، همه چیز را فراموش خواهد کرد و رگهای گردن ناسیونالیسمش بیرون خواهد زد.
سیاست عمومی غرب هم پیوسته آمادگی دارد تا زیاده رویهای مترتجعان رنگارنگ منطقه از آخوندهای ایران تا اخوانی های ترکیه و سعودی و السیسی در مصر را از یک ژئوپلیتیک جدید که فرآورده جنگ جهانی اول است بترسانند، اگر از دریچه منافع غربی بنگریم، تداوم این تنشها و گسترده شدنش و فراز و فرود داشتن آنها منفعت بیشتری دارد تا وارد شدن به یک جنگ مستقیم. تا جایی که به رژیم اخوندها برمی گردد، یک جنگ مستقیم اصلا در توانشان نیست و به سرعت اوضاع کل منطقه را بر هم می زند. آخوندها هم خواهان همین موازنه وحشت هستند و یکی از هدفهای موشک پرانی اخیر هم همین است. همان جایی که در پشت شعر و شعارها، منافع ارتجاع حاکم بر ایران و سیاست عمومی غرب، به شدت درهم می آمیزند و مثل اعضای یک ارکستر به هم پاسخ می دهند.
اینها افزوده های من بود، اما خوب است ریبوار بداند که تا رژیم آخوندها در ایران هست، کوردهای هیچ یک از بخشهای منطقه چشم انداز روشنی برای رسیدن به پلاتفرم حداقل شان را هم ندارند. در میان همه این طرفها که هر یک از ما به فراخور جایی که در آن هستیم یا به آن فکر می کنیم، یکی هست که طرف اصلی است. آن خشت زیرین که اگر بیرون کشیده شود، تمام این دیوار موازنه وحشت فرومی ریزد، رژیم آخوندهاست. بقیه طرفها واقعا فاصله شان با این رژیم از نظر تأثیر بود و نبود، کمی نیست، کیفی است. روزی که آخوندها یعنی ولایت فقیه و همه اجزای اندیشگی و سیاسی اش در ایران حاکم نباشد، همه چیز در همه جا صورت دیگری و سمت و سوی دیگری خواهد یافت. این را در ذهن تصور کنیم و تجربه عینی نسبی ۴دهه گذشته را از نظر بگذرانیم.
٨۰۰٣۹ - تاریخ انتشار : ۴ تير ۱٣۹۶