سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

سودان برای آزادی و عدالت می جنگد
مورنینگ استار - برگردان: احسان صالحی


• با وجود اقدام‌های سرکوبگرانه تحمیلی حاکمیت در پاسخ به اعتراضات مردمی – از جمله [اعلام] وضعیت اضطراری که منجر به سرکوب تظاهرات مردمی شده است، حزب کمونیست سودان، که نقش پیشرویی در این جنبش بازی کرده؛ تاکید می کند راهپیمایی پیروزمندانه توده های مردمی پیگیرانه به سوی هدف نهایی اش یعنی سرنگونی و به زیر کشیدن رژیم، در حال پیشروی است. این حزب خواهانِ همبستگی بین‌المللی شده است تا دولت عمرالبشیر را وادار کند همه زندانیان سیاسی را آزاد کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۰ فروردين ۱٣۹٨ -  ۹ آوريل ۲۰۱۹



یادداشت مترجم: متن ترجمه شده زیر ترکیبی از دو مقاله است که در تاریخ های ۷ و ٨ آوریل در مورنینگ استار انتشار یافته است. توجه به خواست ها و سازماندهی معترضان سودانی و جنبش دمکراسی و عدالت خواهی در این کشور برای فعالین سیاسی و به ویژه نیروهای چپ مترقی ایران بسیار حائز اهمیت است. سودان کشوری است که از نظر نظام حکومتی و نیروهای سرکوبگر آن بسیار شبیه کشورمان، ایران است. همان‌طور که در متن زیر خواهید خواند، دو شعار روزهای شنبه و یک‌شنبه معترضان سودانی این بود: «آزادی و عدالت اجتماعی» و «یک ملت، یک ارتش». این دو شعار شباهت وضعیت سیاسی و اقتصادی حاکم بر این دو کشور را به وضوح نشان می دهد. شعار «آزادی و عدالت اجتماعی» دقیقاً همان خواست تمام جنبش های کارگران، معلمان، بازنشستگان و دیگر قشرهای اجتماعی است که ما در سالهای اخیر در ایران شاهد بوده ایم. شعار «یک ملت، یک ارتش» نشان می‌دهد که سودان نیز مانند ایران از دو نیروی نظامی متفاوت برخوردار است. پس از یک سو، مردم هر دو کشور از نبود آزادی و عدالت اجتماعی به شدت رنج می برند و هر ضدای آزادی و عدالت خواهانه ای در این دو کشور سرکوب می شود. از سوی دیگر، هر دو کشور زیر تحریم های شدید اقتصادی ایالات متحده و متحدان اروپایی و منطقه ای خود قرار دارند. اما یک اختلاف بسیار مهم در دو جنبش مردمی سودان و ایران هست: در اولی کمونیست‌ها بسیار فعال بوده و حضور فیزیکی دارند و در دومی کمونیست‌ها و نیروهای مترقی پراکنده اند، و البته بدون حضور فیزیکی پررنگ. همان‌طور که در گزارش زیر می خوانیم، می‌بینیم که حزب کمونیست سودان پبش برنده اصلی این اعتراضات است. چرا و چگونه این حزب توانسته است چنین نقشی را در کشوری شبیه ایران ایفا کند که مذهب بین مردم و حاکمان آن جایگاه ویژه ای دارد؟ به نظر نگارنده، مهمترین دلیل اش این است که خواست ها و مطالبات مردم سودان همان است که مارکسیست ها و سوسیالیست ها در پی استقرار آن هستند: آزادی و نان؛ دمکراسی و عدالت اجتماعی. دقیقاً به همین دلیل است که آقای عباس عبدی به اصطلاح اصلاح طلب خطاب به سپاه و قوه قضاییه این‌گونه مشاوره می دهد: اگر نمی‌خواهید کمونیست‌ها اعتراضات کارگری را به دست بگیرند، کمی به فکر تامین عدالت اجتماعی این قشرهای اجتماعی باشید. (نقل به مضمون). پس می‌توان به این نتیجه کلی رسید که برای اینکه سلطنت طلبان یا هر نیروی ارتجاعی وابسته به نظام سرمایه داری نئولیبرال حاکم بر جهان در ایرانِ پس از جمهوری اسلامی به قدرت بلامنازعه دست نیابد، و برای اینکه بتوانیم از سدهای به ظاهر غیرقابل عبور از تهدیدهای نظامی امپریالیسم آمریکا و متحدان اروپایی و کشورهای ارتجاعی و نژادپرست منطقه ای و مهمتر از همه از سد تحریم های اقتضادی ضدبشری آن‌ها عبور کنیم و کشور را از همپاشیدگی و تجزبه و جنگ داخلی و مانند آن نجات دهیم، و مردم را بی جهت مانند اصلاح طلبان استمرارطلب ایرانی از انقلاب اجتماعی نترسانیم، تنها راه این است: اتحاد تمامی نیروهای مترقی و به ویژه چپ های مارکسیست و سوسیالیست در یک جبهه واحد ضددیکتاتوری؛ و تلیبغ و سازماندهی معترضان البته با حضور پررنگ فیزیکی خود این نیروها در صحنه مبارزاتی مردم.


اعتراضات [سودان] جرقه اش در ابتدا با افزایش قیمت ها و کمبودها [ی غذایی] زده شد، اما به سرعت به فراخوان استغفای رئیس جمهور مستبد عمر البشیر تسریع پیدا کرد. بعد از آنکه رئیس جمهور الجزایر عبدالعزیز بوتفلیقه بعد از ۲۰ سال قدرت در پاسخ به هفته‌ها اعتراضات مشابه کناره گیری کرد، اعتراضات هفته گذشته سودانی ها شتاب بیشتری به خود گرفته است.
اعتراضات این آخر هفته با ٣۴ مین سالگرد سرنگونی دیکتاتور نظامی، جعفر نِمیری در روز ۶ آوریل ۱۹٨۵ همزمان شده است. آقای بشیر، که خود یک افسر نظامی بود، با یک کودتای نظامی مورد حمایت اسلامگراها دولت منتخب را سرنگون کرده و در ۱۹٨۹ جایگزین آقای نِمیری شد و از آن زمان تاکنون در قدرت قرار دارد.
آقای بشیر از کناره گیری امتناع کرد، ولی در تلاشی ظاهری افسران نظامی را برای پست های ارشد کشوری منصوب کرد تا بتواند مقام ها را یک‌دست و متحد کند. او همچنین یک وضعیت اضطراری اعلام کرد و سرپرستی شدت عمل خشنی را به عهده گرفت که در آن چندین نفر کشته شده اند.
اجتماع قدرتمندِ هزاران نفر در بیرون ستاد فرماندهی ارتش امروز (یکشنبه، ۷ آوریل) برای روز دوم ادامه یافت، که خواهان پایان استبداد رئیس جمهور عمر البشیر هستند.
معترضان همصدا شعارهای «آزادی و عدالت اجتماعی» و «یک ملت، یک ارتش» سر دادند و از ارتش خواستند در کنار جنبش دمکراسی قرار بگیرند که از ماه دسامبر تاکنون تظاهرات توده ای منظمی را به راه انداخته است. این در حالی رخ داد که جنبش با سرکوب وحشیانه ای، از جمله کشته شدنِ شماری از تظاهرکنندگان و دستگیری های گسترده کمونیست‌ها و دیگر فعالان دمکرات روبرو بوده است.
نیروهای امنیتی از دیروز (شنبه ۵ آوریل) با گازهای اشک آور به معترضان حمله کردند، اما بخش‌هایی از ارتش سودان، که ابتدا واکنشی از خود نشان نداده و کنار ایستاد، دیروز (یک‌شنبه ۶ آوریل) وارد عمل شد تا از هزاران تظاهرکننده ضددولتی – که بیرون وزارت دفاع در خارطوم اردو زده بودند - در برابر نگهبانان امنیتی دولت که سعی داشتند آن‌ها را پراکنده کنند، محافظت کند.
ویدئوهای پست شده به شبکه های اجتماعی نشان می دهند که پرسنل ارتشی به میان معترضان رفته و در کنار آن‌ها می جنگند.
در یک ویدئو سربازان از پشت کامیونی به سوی نیروهایی امنیتی شلیک می‌کنند در حالی که چند غیرنظامی پشت آن‌ها روی زمین دراز کشیده اند.
در یک ویدئوی دیگر، معترضان شعارهای ضددولتی سر می‌دهند و مردانی با یونیفرم نظامی را بر روی دوش شان در خیابان‌ها حمل می‌کنند در حالی که سربازان دیگر در دوردست در حال تیراندازی هستند.
اتحادیه مشاغل حرفه‌ای سودان - که متشکل از کارکنان بهداشت و درمان و وکلایی است که اعتراضات را در سودان سازماندهی می کنند، گزارش داد که پاسداران وابسته به سرویس اطلاعات و امنیت ملی سودان (ان آی اس اس) مستقیماً به سوی معترضان گازهای اشک آور، گلوله های پلاستیکی و نیز واقعی شلیک کردند.
سخنگوی اتحادیه مشاغل حرفه‌ای سودان، سارا عبدالجلیل گفت چهار نفر در تظاهرات دیروز (شنبه) به دست پلیس کشته شدند، مسولان سودانی این ادعا را تکذیب کردند. پلیس خود گزارش داد که پنجمین کشته در شهر دو قلوی خارطوم، اُمدُران رخ داد. هویت این قربانی به طور رسمی شناسایی نشد، اما اتحادیه پزشکان تأیید کرد که این فرد یک پزشک است. سندیکای پزشکان سودان پیش از این گزارش داد که به پزشکانی که در پی تأمین کمک‌های پزشکی به معترضان زخمی بودند، حمله شد.
پیش از این راهپیمایی، نیروهای امنیتی به فروشگاه ها و بازارهای شهرهای دوقلو ، که رو بروی هم در کنار [رود] نیل قرار دارند، دستور تعطیلی داده و بسیاری از غیرنظامی ها از ورود به مناطق مرکزی شهرها منع شدند.
تظاهرکنندگان دست به تجمع یا بست- نشست طولانی شبانه زدند و اعتراضات شان را امروز (یکشنبه) ادامه دادند، برخی می‌گویند آن‌ها تا کناره گیری آقای بشیر تسلیم نخواهند شد.
با وجود اقدام‌های سرکوبگرانه تحمیلی حاکمیت در پاسخ به اعتراضات مردمی – از جمله [اعلام] وضعیت اضطراری که منجر به سرکوب تظاهرات مردمی شده است، حزب کمونیست سودان، که نقش پیشرویی در این جنبش بازی کرده؛ تاکید می کند ”راهپیمایی پیروزمندانه توده های مردمی پیگیرانه به سوی هدف نهایی اش یعنی سرنگونی و به زیر کشیدن رژیم، در حال پیشروی است.”
این حزب خواهانِ همبستگی بین‌المللی شده است تا دولت عمرالبشیر را وادار کند همه زندانیان سیاسی را آزاد کند.

منبع: مونینگ استار، ۷ و ٨ آوریل ۲۰۱۹


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست