اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۷ اسفند ۱٣۹۷ -  ۲۶ فوريه ۲۰۱۹

احمد زیدآبادی در یادداشتی، دو نامه ی معروف خمینی به آیت الله منتظری در تاریخ ۶/۱ و٨/۱ فروردین۶٨ را به ناسخ و منسوخ قرآن تشبیه کرده است!!
در اینجاباکمال پوزش فراوان (از این ادبیات)، باید عرض کنم که گاهی فرد یا افرادی به حق و ناحق (با پمباژ رانت و رسانه) آنقدر بزرگ و مطرح می شوند که اگر بادی هم از معده اش خارج و شنیده شد، آن باد هم مورد تقدیس هواداران قرار می گیرد!!
و ایضا ممکن است در این فضای عصر شبکه های اجتماعی، یک جایزه ی ببن المللی هم نصیبش شود!!
اولا: جناب احمد زیدآبادی با این ادعا مهر تائید بر نامه ی دوم خمینی گذاشته و این از جمله همان مواردی ست که قبلا هم به آن اشاره کرده ام، و آن دگماتیسم نقاق در طیف به اصطلاح اصلاح طلبان است!
ثاتیا: با آن توصیف خدا گونه، پیامبر گونه و معصومیت امامانه که دائم از خمبنی (شفاهی و مکتوب) گفته و نوشته می شود، این نوع نگارش و نگاه در این دو نامه، به هر فرد عادی (چه رسد به اینکه خمینی ایشان را فقیه عالیقدر می دانست) نقض غرض و جمع نقیضبن است؛ که آن هم محال می باشد.
ثالثا: مگر قرار است هرچه خمینی گفته است وحی منزل باشد؟!
و آنرا اشکال و تخطئه نباشد؟
خود خمینی در پاسخ به خامنه ای نوشته اند:
"اشکال بلکه تخطئه یک موهبت الهی ست".
بنابراین، چناتچه نامه ها صحت داشته باشد که خمینی را از اعتبار و عدالت و اخلاق (آنهم توسط نزدیکان و حواریون خاص!) انداخته و بقول علی شریعتی:
"از بد دفاع کردن تا نفی کردن راهی نیست"!
و چنانچه صحت نداشته باشد، کل اعتبار و عدالت از بین رفته است!
یعنی هم اعتبار خود خمینی و هم و ببت و اعضای دفتر ایشان و هم تائید کنندگان این دو نامه!
و ایضا کسانی که مثلا با ناسخ و منسوخ دانستن آن دو نامه، غیرمستقیم (و یا حتی مستقیم) به نامه ی دوم مهر صحت زده اند!
یک نوع مثلث اتحاد در حفظ قداست خمینی و حفظ حربم و اعتبار خودی ها (از دو جناح ثابت قدرت، اصولگرایان و اصلاح طلبان) در ماجرای پشت پرده ی این دو نامه مشهود است!

محمد شوری
نویسنده و روزنامه نگار
هفتم اسفندنود و هفت