اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۹ بهمن ۱٣۹۶ -  ۱٨ فوريه ۲۰۱٨

اخبار روز - کرد سنندجی: کشتی ورزش باستانی ایرانیان است و در سطح جهانی و رویدادهای مهم بین المللی همیشه جزو سه تیم اول نخست جهان در رشته های مختلف سنی از نوجوانان تا بزرگسالان بوده است. در بازیهای آسیائی و جهانی و المپیک که رده بندی کشورها بر اساس مدالهای سه رنگ تقسیم بندی و اهمیت دارد کشتی ورزش نخست ایران بوده و همواره کشتی وضعیت رده بندی در جدول کلی مدالها را مشخص کرده است.
فوتبال نیز در مسابقات جام ملتهای قاره آسیا, بازیهای المپیک, جام جهانی و جام باشگاههای آسیا و در رده های مختلف سنی بطور سازمان یافته حضوری پرفراز و نشیب داشته است.

تیم ملی امید جمهوری اسلامی ایران طی چهار دهه گذشته (بجز المپیک مسکو که تحریم شد) نتوانسته به بازیهای المپیک راه یابد. در سطح قاره آسیا بجز در رده نوجوانان و جوانان تیم بزرگسالان جمهوری اسلامی تاکنون و طی این چهار دهه نتوانسته به مقام قهرمانی و تصاحب این جام برسد. ایران قبل از انقلاب سه بار قهرمان جام ملتهای آسیا و یکی از نمایندگان این قاره در بازیهای المپیکها در ادوار مختلف بوده و اولین بار نیز به سال ۱۹۷٨ در حالی که بازی آخر با کویت تشریفاتی بود با مربیگری حشمت مهاجرانی به جام جهانی آرژانتین صعود کرد. طی این چهار دهه بجز کسب سه عنوان سومی چهار دوره از جام ملتهای آسیا و با هدایت مربیانی چون زنده یاد پرویز دهداری، محمد مایلی کهن و برانکو ایونویچ تیم ملی فوتبال کشورمان نتوانسته عنوانی را کسب کند، (سه بار قهرمانی در مسابقات سال‌های ۱۹۶٨، ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶، چهار بار کسب مقام سوم در مسابقات سال‌های ۱۹٨۰، ۱۹٨٨، ۱۹۹۶ و ۲۰۰۴ و کسب مقام چهارم در مسابقات سال ۱۹٨۴.) تصاحب عنوان نخست و قهرمانی بازیهای آسیائی چین ۱۹۹۰ به مربیگری علی پروین و سپس کسب همین مقام در بازیهای آسیائی تایلند به سال ۱۹۹٨ به مربیگری شادروان منصور پورحیدری و کسب طلای بازیهای آسیائی پوسان ۲۰۰۲ کره جنوبی به مربیگری برانکو ایوانویچ و کسب مدال برنز بازیهای آسیائی ۲۰۰۶ دوحه کارنامه فوتبال کشورمان طی این چهار نامه است.

تاریخ با کارنامه، آمار و ارقام سروکار دارد. هم چنان که مردودی یا قبولی شاگرد مدرسه و دانشجوی دانشگاه به اعداد ثبت شده در کارنامه منوط و مشروط است.

بعد از آن که در جام جهانی ۱۹۹٨ فرانسه سهمیه آسیا از دو تیم به چهار تیم افزایش یافت و اینک به پنچ و شش تیم رسیده (تیمهای پنچم و ششم در مرحله پلی آف شرکت می کنند) شانس حضور برای تیمهای طراز اول آسیا افزایش زیادی یافت. ژاپن، کره جنوبی، ایران، عربستان سعودی و استرالیا پنچ تیم هستند که از ابتدا شانس صعود را کسب کرده بودند و چنین نیز شد. ایران به سال ۲۰۰۶ نیز صعود زودهنگام خود را به این جام جشن گرفته و بازی با ژاپن دیدار تشریفاتی بود. ایران به مربیگری کارلوس کی روش دو بار و طی سالهای ۲۰۱۴ و ۲۰۱٨ به جام جهانی صعود کرده گه در جام جهانی ۲۰۱٨ بیش روی دوبازی آخر برای تیم فوتال کشورمان تشریفاتی بود.

در تاریخ جام جهانی بجز کسب عنوان چهارمی کره جنوبی در جام جهانی ۲۰۰۲ که به طور مشترک این جام در این کشور و ژاپن برگزار شد آسیائی ها دیگر عنوانی کسب نکرده اند و فقط کره شمالی یک بار و عربستان یک بار و کره و ژاپن (بجز ۲۰۰۲) و استرالیا یک بار به ترتیب به مرحله یک چهارم نهائی (۱۹۶۶) و یک هشتم نهائی صعود کرده اند.

آمار ذکر شده در بالا نشانه پس رفت و عقب ماندن نه مقطعی بلکه تاریخی فوتبال ایران در داخل و میادین بین المللی است. مگر غیر از این است که ورزش بعد از انقلاب جزئی از ایده ئولوژی جمهوری اسلامی شد، ولی طی این چهار دهه برای تامین اهداف ایده ئولوژی نظام شرایط متفاوتی را سپری کرده است. دردهه نخست از منظر ایده ئولوژی، فوتبال طاغوتی و فریب دهنده مردم بود. در دهه دوم فوتبال در تعریف ایده ئولوژیکی معتدل شد و هم خوب بود و هم بد. در دهه سوم و آن زمانی که به اصطلاح اصلاح طلبان داخل نظام برای نجات آن وارد معرکه سیاسی شدند فوتبال به عاملی برای ترویج و تبلیغ نظام و در جهت ادامه حیات سیاسی نظام به عنوان ابزاری از ایده ئولوژی وارد معادلات سیاسی شد و به پایگاه های ساختاری نظام مثل مجلس، ریاست جمهوری و سطوح دیگر نظام راه یافت. دادن مجوز انتشار ده ها نشریه ورزشی آن هم به طور روزانه به صاحب منصبان یا منسوبین امنیتی و اطلاعاتی یکی از دلایل مهم روی گرد نظام به انحراف افکار عمومی از مسایل مهم مملکتی به سوی سرگرمی در فوتبال بود. در حالی که در ذات و اصل کشورهای دموکراتیک وضعیت چنین نیست و ورزش و فوتبال آماتور یا حرفه ای برای لذت بردن و جزء لاینفک رفاه اجتماعی است و حق و مطالبه اصلی شهروندان است.
اینک هم مردم ترفندهای نظام را در تمام عرصه های زندگی شناخته اند و هم این که تعدادی از چهره های ورزشی و مردمی و در راس آنان افرادی مثل علی کریمی و مسعود شجاعی در دو منظر داخلی و خارجی افشاگری و فساد در فوتبال را به عنوان یک خواست بر حق و مطالبه توده مردم شروع کرده اند.

ساده نگری و فریب خود و دیگران است اگر تصور و تلقی شود که ورزش و فوتبال آن در جمهوری اسلامی ایران جدای از ایده ئولوژی حاکم است. ایده ئولوژی لازم می داند و به کشتی گیر دستور می دهد که به حریف ببازد و فرد را قربانی خود می کند و ایده ئولوژی ضرورت می داند بازیکنی که نافرمانی کرده را از جمع نفرات تیم اخراج و تنبیه کند و هر جائی که ایده ئولوژی برای تبلیغ و ترویج خود نیاز ببیند سر کیسه های دلار و یورو شل و گشاد می شود و برای تامین وسایل ابتدائی ورزش هزاران نوجوان پول و ارزی وجود ندارد ولی در جائی موضوع نشان دادن برتری و عظمت ایده ئولوژی در میان است پرداخت میلیونها دلار رقم ناچیزی است.

علی کریمی یکی از چند بازیکن معدود و سالم و پاک در فوتبال ایران است که در عصر مربیان وطنی یا افرادی مثل برانکو با اقتدار مرد سال فوتبال آسیا شد. او این روزها در مبارزه افشاگرانه اش علیه مافیای حاکم بر فوتبال با فرد کاری ندارد بلکه جریانی را افشا می کند که سالها است نمایندگی نظام فکری و سیستمی ظالمانه را به عهده دارند و علیه منافع کلان مردم محق در قلمرو ورزش و فوتبال کار و اقدام می کنند. اگر در این میان فرد یا افرادی که کار گماشته وزارت ورزش یا فدراسیونی هستند و در دفاع از نظام که تامین کننده خواست ها و گشاده بازیهای آنان است سینه خود را سپر می کنند خود مسئول عواقب خوب و بد آن خواهند بود. روشن است که در این نظام به غیر از به اصطلاح اصلاح طلبان و اصول گرایان, گروهها یا احزاب و سازمانهای دیگری نیستند که در حاکمیت نقش، مسئولیت و مشارکتی داشته باشند! حتی اجازه گردهمآئی چند نفره مثل کانون نویسندگان را ندارند.

تردیدی نیست در آینده نزدیک "شعار اصلاح طلب اصول گرا دیگه تمامه ماجرا" در فوتبال وورزش کشورمان فراگیر خواهد شد و علی کریمی، مهدی مهدوی کیا، مسعود شجاعی، وحید هاشمیان بیشتر در قلبهای مردم جای خواهند داشت.