اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۴ آذر ۱٣۹۶ -  ۲۵ نوامبر ۲۰۱۷

* مبارزه با خشونت علیه زنان و دختران برنامه ای استراتژیک می طلبد!

زنان و دختران هر روز شاهد آنند که علائق آنان، توانایی های آنان، نیازهای آنان نادیده گرفته می شود، بی ارزش شمرده میشود و تحقیر می شوند زیرا بسیاری از عرصه های زندگی زیر نفود نگاهی مردسالارانه قرار دارند. خشونت های فیزیکی، روانی و سکسی گسترده ترین و خشن ترین شکل نمایش این قدرت "مردانه" است. اعمال این خشونت در خدمت استمرار و محکم کردن پایه های نابرابری میان زن و مرد است. خشونت علیه زنان یک مسئله فردی و یا خانوادگی نیست، بلکه مسئله ای کاملا اجتماعی ست که بر ساختار حاکم بر جامعه استوار است. با مطرح شدن کمپین " Me Too # من هم" سر این کوه یخ بیشتر نمایان شد. نه تنها هنرمندان زن، چهره های شناخته شده ی زنان در عرصه های مختلف، بلکه نمایندگان زن در پارلمان اروپا و کارکنان زن در بخش های مختلف خدماتی در پارلمان اروپا، پرده از اعمال خشونت و آزار و اذیت جنسی برداشتند. در انگلیس ترزا می، نخست وزیر این کشور اقرار کرد که اذیت و آزار جنسی زنان در دستگاه های دولتی آنچنان گسترده است که دیگر نمیتوان آن را نادیده گرفت. گزارش پلیس جنایی آلمان در سال ۲۰۱۵ حاکی از آن است که در هر سه روز یک زن به دست مردان نزدیک خود به قتل می رسد. قاتلین همسر، پارتنر، همسر و یا پارتنرسابق، پدر و یا برادر قربانی هستند. کشور آلمان قطب صنعتی اروپا را تشکیل می دهد و از قدرت بالای اقتصادی در جهان برخوردار است. سوئدی ها از انتشار گزارشات مبنی بر گستردگی خشونت به زنان در جامعه شوکه شده اند. سوئد کشوری است که از قوانین بالای منع خشونت به زنان و سیستم حمایت از زنان برخوردار است و در این رابطه همیشه الگویی برای دیگر کشورهای اروپایی ست.
برای نشان دادن دامنه ی اعمال این خشونت در کشورهای پیرامونی، آماری در دست نیست. در کشور ایران برای نشان دادن دامنه این فاجعه نیازی به دادن آمار نیست، کافی ست به قانون مدنی در کشورمان نگاهی بیندازیم:
ماده ۶۳۰ - هر گاه مردی همسر خود را در حال زنا با مرد اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن داشته باشد میتواند در همان حال آنان را به قتل‌ برساند و در صورتی که زن مکره باشد فقط مرد را میتواند به قتل برساند. حکم ضرب و جرح در این مورد نیز مانند قتل است.
ماده ۶۳۸ - هر کس علنا در انظار و اماکن عمومی و معابر، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفرِعمل، به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (۷۴)‌ ضربه شلاق محکوم میگردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نمی‌باشد ولی عفت عمومی را جریحه ‌دار نماید فقط به‌ حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (۷۴) ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
تبصره - زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند به حبس از ده روز تا دو ماه و یا از پنجاه هزار تا پانصد هزار ریال جزای‌ نقدی محکوم خواهند شد.
ماده ۱۰۰۵ - اقامتگاه زنِ شوهردار همان اقامتگاه شوهر است معذالک زنی که شوهر او اقامتگاه معلومی ندارد و همچنین زنیکه با رضایت شوهر‌ خود و یا با اجازه محکمه، مسکن علیحده اختیار کرده میتواند اقامتگاه شخصی علیحده نیز داشته باشد.
ماده ۱۰۲۹ - هرگاه شخصی چهار سال تمام غایب مفقودالاثر باشد زن او می تواند تقاضای طلاق کند در این صورت با رعایت ماده ۱۰۲۳ حاکم او ‌را طلاق می‌ دهد.
ماده ۱۰۴۱ - عقد نکاح دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال تمام شمسی و پسر قبل از رسیدن به سن ۱۵ سال تمام شمسی منوط است به اذن ولی به شرط رعایت مصلحت با تشخیص دادگاه صالح.
ماده ۱۰۴۳ - نکاح دختر باکره اگرچه به سن بلوغ رسیده باشد موقوف به اجازه پدر یا جد پدر او است و هر گاه پدر یا جد پدری بدون علت موجه از دادن اجازه مضایقه کند اجازه او ساقط و در این صورت دختر می تواند با معرفی کامل مردی که می خواهد با او ازدواج نماید و شرایط نکاح و مهریه که بین آنها قرار داده شده پس از اخذ اجازه از دادگاه مدنی خاص به دفتر ازدواج مراجعه و نسبت به ثبت ازدواج اقدام نماید.
ماده ۱۰۴۹ - هیچکس نمیتواند دختر برادر زن و یا دختر خواهر زن خود را بگیرد مگر با اجازه زن خود.
ماده ۱۰۹۲ - هر گاه شوهر قبل از نزدیکی زن خود را طلاق دهد زن مستحق نصف مهریه خواهد بود و اگر شوهر بیش از نصف مهریه را قبلا داده باشد‌ حق دارد مازاد از نصف را عیناً یا مثلا یا قیمتا استرداد کند.
ماده ۱۱۰۱ - هر گاه عقد نکاح قبل از نزدیکی به جهتی فسخ شود زن حق مهریه ندارد مگر در صورتی که موجب فسخ عنن باشد که در این صورت با‌ وجود فسخ نکاح زن مستحق نصف مهر است
ماده‍ی ۱۱۰۵ - در روابط زوجین ریاست خانواده از خصائص شوهر است.
ماده‍ی ۱۱۰۸ - هر گاه زن بدون مانع مشروع از ادای وظائف زوجیت امتناع کند مستحق نفقه نخواهد بود.
ماده‍ی ۱۱۱۴ - زن باید در منزلی که شوهر تعیین میکند سکنی نماید مگر آنکه اختیار تعیین منزل بزن داده شده باشد.
ماده ۱۱۱۷ - شوهر میتواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد منع کند.
ماده ۱۱۶۹ - برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.
ماده ۱۱۸۰ - طفل صغیر تحت ولایت قهری پدر و جد پدری خود میباشد و همچنین است طفل غیر رشید یا مجنون در صورتی که عدم رشد یا‌ جنون او متصل بصغر باشد.
ماده ۱۱۸۱ - هر یک از پدر و جد پدری نسبت به اولاد خود ولایت دارند.
ماده ۱۱۸۳ - در کلیه امور مربوطه باموال و حقوق مالی مولی‌ علیه ولی نماینده قانونی او میباشد.
ماده ۱۱۸۸ - هر یک از پدر و جد پدری بعد از وفات دیگری میتواند برای اولاد خود که تحت ولایت او میباشند وصی معین کند تا بعد از فوت‌ خود در نگاهداری و تربیت آنها مواظبت کرده و اموال آنها را اداره نماید.
ماده ۱۲۳۳ - زن نمی‌ تواند بدون رضایت شوهر خود سمت قیمومت را قبول کند.
                                 
وجود این قوانین در کتاب مجموعه قوانین مدنی ایران نشان می دهند ما فرسنگ ها با جوامع اروپایی فاصله داریم. آنچه در تحقیقات کشورهای پیشرفته بعنوان جرم شناخته شده و در آمار بازتاب یافته است در جمهوری اسلامی ایران نص صریح قانون است. این نگرش و بینش زن ستیزانه است که در جوامع غربی نیز، علیرغم رشد اقتصادی، علیرغم پیشرفت سطح آموزش، علیرغم بالارفتن رفاه عمومی، دوام آورده و در مقابل چاره اندیشی های تاکنونی این جوامع برای رفع آن جان سختی نشان می دهد.
در نتیجه مبارزه زنان، بسیاری از کشورهای اروپایی و سازمان ملل سالهاست که با اختصاص بودجه جهت تحقیق و روشن شدن ابعاد این فاجعه انسانی، دست به کار شده اند. علیرغم آن ابعاد میلیونی همصدایی با کارزار"من هم" نشان داد که اعمال این خشونت نه مرز جغرافیایی می شناسد و نه مرز طبقاتی. نه پیشرفت صنعتی جامعه مانع از اعمال آن است، نه میزان سواد مردان می تواند آنها را از اعمال خشونت بازدارد. دوام نزدیک به چهاردهه جمهوری اسلامی با تکیه بر قوانین فوق خود نشاندهنده عمق و ابعاد گسترده فرهنگ ضد زن در جامعه ایران است که تنها به حکومت اسلامی محدود نمی شود. آمار انتشار یافته از جوامع غربی به خوبی نشان می دهد که تنها با رشد آموزشی و یا صنعتی ، و یا با پیشرفت اقتصادی و بالارفتن رفاه عمومی نمی توان به جامعه ای عاری از خشونت به زن رسید. خشونت به زن ابزار حفظ روابط نابرابر انسانها در جوامع طبقاتی است. آنان که مبارزه با خشونت به زنان را هنوز امری جدا از مبارزه سوسیالیستی می دانند بر واقعیت موجود روابط اقتصادی و انسانی در جامعه چشم می بندند. با بختک فرهنگ ضد زن اگر مبارزه ای جدی نشود، هیچ مبارزه ی عدالت طلبانه ای نمی تواند به پیش برود. سازمان ها و گروه هایی که برای برابری و سوسیالیسم مبارزه می کنند نمی توانند چشم بر این واقعیت سخت آزاردهنده ببندند. مبارزه در راه رهایی زن مبارزه ای جدا از مبارزه طبقاتی، جدا از مبارزه برای سوسیالیسم نیست.

نابود باد همه اشکال خشونت و تبعیض علیه زنان
زنده باد آزادی، زنده باد برابری
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
نوامبر ۲۰۱۷ - آذر ۱۳٩۶