• مقاله ترجمه شده ذیل که در آن یک مقام بلند پایه بانکی می گوید، نیمی از بانک های ایران باید تعطیل شوند یا به حاشیه روند، به خوبی بیان گر چرایی و علل برچیدن بانک های قلّابی را نشان می دهد که اموال مردم را بالا کشیده و آنان را به روز سیاه انداخته و به اعتراضات خشمگین وا داشته اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٨ آبان ۱٣۹۶ -  ٣۰ اکتبر ۲۰۱۷

شاید کم و بیش نسبت به اهداف خصوصی سازی اقتصاد آگاهی کافی وجود داشته باشد، اما بد نیست بدانیم که اجرای این اهداف با آغاز دوره ریاست جمهوری رفسنجانی پس از پایان جنگ ایران و عراق با گرفتن ۵۰ میلیارد دلار وام از بانک جهانی و صندوق بین المللی پول تحت نام بازسازی، ایران را هم بدهکار نمود و هم ویرانی های جنگ در خرمشهر، آبادان، قصر شیرین و...را دست نخورده باقی گذاشت تا فساد دولتی نهادینه گشته و به سطح امروز ارتقاء یابد، این حکایت در دوره خاتمی تداوم یافت تا دولت احمدی نژاد بالاخره با دست بردن به ۶ میلیارد دلار پس انداز خزانه ملی ناشی از فروش نفت از طریق انحلال سازمان برنامه و بودجه و شورای ملی پول به توسعه صندوق های قرض الحسنه و خیرات و شاباش صدقه های یارانه ای معروفش پرداخته و نقش دولت را به جای اقتصاد بازار آزاد در بازار حجره ای، رانت خواری و اقتصاد خرده بازاری وارداتی برجسته تر نماید. یکی می کارد تا دیگری برداشت کند. دولت روحانی که خود را میراث دار دولت شدیداً فاسد قبلی می داند و چوب همه بدبختی ها را بر سر آن خرد می نماید نیز بر آنست تا ضمن ادامه سنت غارت و چپاول گذشتگان، هم کیشان و همپالگی های خود در قالب دیگری با آنان همه سهیم شده و نعل وارونه بزند. منادیان اقتصاد باز یا اقتصاد بازار آزاد (نام رمز سرمایه داری) و جمیع تئوری پردازان و هورا کشان آن در دولت روحانی نیک میدانند که زیر چتر اقتصاد شدیداً دولتی – نظامی ایران و عوارض عینی آن در سراسر کشور جایی برای فریب کاری و نیرنگ بیشتر خلق الله باقی نمانده است. پیروان مکتب شیکاگو و نظریات ورشکسته میلتون فریدمن در ایران که شاید نه زیرکانه بلکه حتی تا حد افراطی احمقانه می کوشند با عوام فریبی های نوپوپولیستی به توجیه و تحکیم منافع سرمایه دارانه ارتجاعی ترین و عقب افتاده ترین رژیم عالم بپردازند، باید واقف باشند که تمامی فرودستان جهان سم مهلک "تئوری"های مطلوب آنان را قبلاً هم در کشورهای توسعه نیافته و هم در کشورهای صنعتی اروپا و آمریکا چشیده و به خاک سیاه افتاده اند. هرگز نمی توان رو در رو به چشم مردم خاک پاشید و با گستاخی، دروغ و وعده های سر خرمن شب را روز، شکست را پیروزی یا بهروزی و بهشت موعود نشان داد. بنا به گزارشات سالانه آکسفام در واشنگتن نمایندگان بانک جهانی و صندوق بین المللی پول خود اعتراف دارند که برنامه های توسعه آنها با شکست تام و تمام روبرو گردیده و وام های ارائه شده به کشورهای فقیر توسط حکام دیکتاتور اختلاس یا خرج جنگ و سرکوب و یا تخریب محیط زیست شده است. مثال های مختلف در آفریقا و آسیا نمونه های شاخص این خسارات هستند. حقیقت آن است که برنامه های توسعه پس از جنگ دوم جهانی و در دوره جنگ سرد حالتی جز یک سراب و چشم انداز ناموفق نداشته است. فی الواقع نمی توان هم جنگ و جنایت راه انداخت، هم فقر و فلاکت را برای کسب سودهایی نجومی بر فرودستان جهان تحمیل کرد. هیچ توسعه پایداری بدون صلح پایدار ممکن نیست. واقعیت تجربی آن است که برنامه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول تحت نام ایجاد اشتغال، بازسازی اقتصادی، کار آفرینی و کمک به اقتصادهای نوظهور هدفی جز تأمین هژمونی و سلطه امپریالیستی شرکت ها و انحصارات جهانی نداشته و ندارند.

    در ایران فشار تحریم های صنعتی، فنی، تجاری -اقتصادی و مالی – پولی، بانک های ورشکسته آن و از جمله بانک های معتبری چون بانک مرکزی، بانک ملی، بانک تجارت، بانک توسعه صادرات و...را نیز به عنوان بانکهایی همسان در حد استاندارد های جهانی از حیز انتفاع انداخته و کشور را آماده سقوط نهایی نموده است. تن دادن به «برجام» و توجیه آن زیر عنوان دهن پر کن «نرمش قهرمانانه» تنها از این منظر قابل توضیح است. با چنین احوالی بایستی به رویش صندوق های پس انداز مشتی حاجی بازاری، مافیای رانتی و اهرم سپاه همچون بانک قو امین، بانک اقتصاد، بانک شهر، بانک سینا و...که یک شبه مثل قارچ در دوره احمدی نژاد و زیر قبای ملایان روئیدند به دیده فاجعه و هم مضحکه ای نگریست که طاعون وار به جان مردم ستمدیده ایران افتاده اند. اوضاع در کشور ما خبر از بحران ها، شورش و طغیان های که در راه است می دهند. بدیهی است با گسترش خیزش های مطالباتی مردم ایران و سراسری شدن آن، قضایا در همین حد باقی نمانده و با توجه به تحمل ٣٨ سال رنج و حقارت، مشکلات رایج به یک بحران و درگیری عظیم سیاسی تبدیل خواهد شد. دولت تدبیر و امید به غیر از بارز نمودن فاصله میان حکومت گران فاسد و توده های فرودست جامعه کاری از پیش نبرده است، امروز پته روحانی نیز بر روی آب افتاده و باید آماده نبردهای جدی تری بود، دوران مغازله به پایان رسیده است. صف آرایی تقابل جبهه مردم با حکومت گران عیان و قطعی شده است.
مقاله ترجمه شده ذیل به خوبی بیان گر چرایی و علل برچیدن بانک های قلّابی است که اموال مردم را بالا کشیده و آنان را به روز سیاه انداخته و به اعتراضات خشمگین وا داشته اند.


* یک مقام بلند پایه بانکی می گوید، نیمی از بانک های ایران باید تعطیل شوند یا به حاشیه روند
جان میلر

زوریخ ٣ اکتبر (رویترز): یکی از بانک داران بلند پایه کشور روز سه شنبه گفت که بانک های ایران، ضروری است از طریق تعطیلی و ادغام برای مدرن سازی صنعت آلوده به وام های سمی تا شش سال آینده جبراً حداقل به نیمی از تعداد کنونی برسند.

پرویز عقیلی، رئیس اجرائی بانک خاورمیانه، در کنفرانسی در شهر زوریخ برآورد نمود که بازسازی بخش بانکی ایران با ترازنامه کلی ۷۰۰ میلیارد دلار، هزینه ای برابر ۱٨۰ هزار تا ۲۰۰ میلیارد دلار را در بر می گیرد.
وی اضافه کرد «ما قادر به پرداخت آن نیستیم».
عقیلی، بانک دار سابق اچ، اس، بی، سی، در عوض برنامه ی چند – مرحله ای را برای آوردن صنعت بانکی ایران روی خط جدید پایه ٣ استانداردهای جهانی ترجیح می دهد.
بدین طریق مدیریت سه سال فرصت به دست می آورد تا ترازنامه های خود را بهبود بخشد. پس از آن، بانکهایی که سرمایه معامله های تجاری آنها کمتر از ۶ درصد کل سرمایه های ریسک بردار باقی می ماند به قول او «باید کاملاً تعطیل شوند».
به روشنی، بانکهایی که حدود تناسب آنها از ۶ تا ۱۰ درصد است می توانند با هم ادغام شده و برای ادامه بقاء، با ممنوعیت سهام تا زمانی که ترازنامه های خود را با سرمایه مناسب ذخیره و تنظیم نمایند، تقاضای سرمایه جدید کنند.
بدین صورت «ظرف یک دوره شش ساله – حد اقل از ٣۵ بانک ۱٣ بانک داریم که در واقع حدود نیمی از آنها ادامه بقاء می دهند »، عقیلی اظهار داشت بیش از ۲۰۰ نفر در انجمن ایران – اروپا، رویدادی سالانه را برای روابط اقتصادی نزدیک تر برگزار می کنند.
او گفت «چه بخواهیم، چه نخواهیم دولت مجبور است کوتاه آمده، و برخی بانک ها را تعطیل کند»، «آنها در وضعیت قابل قبولی نیستند».
بانک های ایران در حال حاضر مجبورند خود را با استاندارد های بین المللی بازل تطبیق دهند، لیکن بانک مرکزی احتمالاً نیازمند آن است (رویتر).

کنفرانس زوریخ درست قبل از اواسط اکتبر برای رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ مهلت تعیین می کند که اگر ایران با توافقنامه خود در سال ۲۰۱۵ با قدرت های جهانی همراهی دارد مجدداً آن را تأئید نماید.
تحت این معامله، تهران موافقت کرده است برنامه هسته ای خود را در قبال برداشتن اغلب تحریم های اقتصادی که بر اقتصادش چنگ انداخته محدود و تبادل نماید. ترامپ این معامله را «شرم آور» خواند، وی گفت که می تواند آن را لغو نماید، هرچند ایران انتظار دارد که واشینگتن به قرارداد وفادار بماند.

در طول دوره تحریم ها، بانک های ایران با بدهکاری های بدی که توسط اقتصاد فاسد فلج کننده تشدید می گردید مبارزه کردند و در معرض رکود بازار املاک قرار گرفتند.
تقویت بانک ها برای تداوم مبارزه در راستای افزایش سرمایه بین المللی همچنان که ایران با تمام انرژی سعی دارد به مرزهای بزرگ معامله بین المللی گام بگذارد اهمیت بسزایی خواهد داشت.
جوردن فردسگارد سورنسون از آژانس اعتباری صادرات ئی، ک، اف، که به شرکت های دانمارکی در بازرگانی با ایران کمک می کند گفت، بازسازی صنعت که مانع از فروپاشی های بی نظم بانکی شود برای جلب اعتماد شرکای بین المللی ضروری است تا حقیقت را گم نکنند.

اینتل: ٣ اکتبر، ۲۰۱۷
(گزارش از جان میلر؛ ویراستار مارک پوتر)

سامان
پائیز ۲۰۱۷ - هلند