سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

بازنگری در قانون اساسی کشور، تغیر نظام ریاستی به پارلمانی و حذف ریاست جمهوری - اتحادیه نیروی کار پروژه ای



اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۰ مهر ۱٣۹۶ -  ۱۲ اکتبر ۲۰۱۷


براساس برخی خبرها در رسانه های ایران و جهان، در ایران نمایندگان مجلس در حال تهیه نامه ای به رهبری هستند برای بازنگری در قانون اساسی و محدود کردن نقش ریاست جمهوری . در واقع یاز گشت به مناسبات سال ۶٨ و نظامی بدون ریاست جمهوری. هدفی که در پشت این طرح وجود دارد هرگز قصد رو به سوی اصلاحات برای بهبود ساختار اجتماعی را در بر ندارد زیرا همه علت های کلیدی که باعث شرایط نا به هنجار امروزی شده است از دید این نمایندگان، وجود خارجی ندارد. لذا حیرت آور نیست که هیچ اشاره ای بدان ها نمی کنند. این نمایندگان قصد دارند شرایط را به گونه ای تغیر دهند که بدون نیاز به افشاگری های رسوا کننده ای که یکدیگر را متهم به فساد و . . . می کردند. بدون ضرورت دادن وعده های ریا کارانه با ناتوانایی در کاربردی کردن آن وعده ها. بدون ضرورت " مهندسی " انتخاباتی بین بد و بدتر. بدون اجرای دیکتاتوری آن هم بنام خدا. در حالی که هرچندی یک بار، یکی از خودی های نظام با میلیاردها اموال دزدی روانه ینگه دنیا می شود، می باید" اصلاحاتی" به سر انجام رساند تا همه ی این بازی های چندش آور و رسوا کننده، کنار گذاشته شود. باید از این نمایندگان مجلس پرسید: در سال ۶٨ کدامین ضرورت باعث شد قانون اساسی را از نظام پارلمانی به ریاستی تغیر دهند؟! ضرورت توسعه اقتصادی – صنعتی؟ یا قرارگرفتن اهرم های قدرت در دستان یک ساختار فرد گرا؟ تا هر گونه که منافع شان می طلبد با قانون اساسی بازی کنند و هر بار بخش هایی از آن را بر اساس مصلحتی که تصور می کنند بیشتر منافع آنها را تامین می کند تغیر دهند. نمونه عینی این ادعا، تغیراتی است که پس از سال ۶٨ در فرم و شکل نظام ایجاد شد. اولین رییس جمهور با قدرت اجرایی پس از جنگ، شیخ معروف؛ رفسنجانی بود که این اهرم ها را در دستان خود گرفتند. آغازی برای پایان ساختاری بود که درون مایه آن در تظاهرات علنی ش، "ضد امپریالیستی" و " ضد سرمایه داری" بود. با مشتی اصول در قانون اساسی ش که نگاهی بدون ضمانت اجرایی به منافع مردم داشت. مانند اصل های ۴۴ و ۴۵ و . . .
مرده ریگ این تغیر و تحول که با دستان جناب شیخ رفسنجانی کار بردی گردید، منجر به حذف و دور زدن همان اصولی از قانون اساسی شد که گرایشی مردمی داشت. بدین گونه، شکل و درون مایه وسرشت انقلاب ۲۲ بهمن مردم ایران برگشت به همان نظام پیشین امریکایی ولی با ابزار (سرمایه داری مالی یا همان دلالی فعلی) مناسبات تعدیل ساختاری و خصوصی سازی و تعهد جناب شیخ به پذیرش دستورات صندوق بین المللی پول برای قانون زدایی در ایران که با ایجاد مناطق آزاد تجاری – صنعتی و گسترش خزنده آن به همه ی بخش های دیگر، از جمله بخش های دولتی عملی گردید. اولین قربانیان این مناسبات، کارگران ایران بودند( تنها تولید کنندگان نعمات مادی) که با خارج کردن آنها، از شمول قانون کار و بیکاری های پس از آن؛ حداقل های زندگی کارگران را به چالش گرفتند. در واقع اندیشه سرمایه داری نو لیبرالیستی عمو سام؛ از آستینی بیرون زد که بزعم برخی از مردم بوی تقدس الهی می داد ( روحانیون). امروز پس از ۲٨ سال بحران تصاعدی اجتماعی می خواهیم به نظام "پارلمان " برگردیم!!! با این درون مایه " که عده ای بما نشان می دهند باید به چه کسانی رای بدهیم" والی دین مردم به خطر می افتد. یک بازی تکراری در شکل و فرم بدون جستجوی و توجه به علت های بنیادی از جمله (تغیر ساختار اقتصادی به نولیبرالی) اصلی که این ۲٨ سال در ایران فاجعه آفرید.
در سال ۶٨ تغیرات ایجاد شده دارای این درون مایه و سرشت بود. پس از تغیر مناسبات سالهای اول انقلاب که ابتدا با حذف آزادی های سیاسی موجود در قانون اساسی؛ هر صدای منتقدی را خاموش کردند. و سپس، از سال ۶٨ به بعد؛ قانون زدایی و حذف اصول قوانین مردمی قانون اساسی و قانون کار را علنی، کاربردی کردند. ولی اینک برای حفظ آبروی نظام تنها در شکل تغیری صورت خواهد گرفت و علت بحران هم چنان باقی خواهد ماند، تا فاجعه منجر به انفجاری گردد. اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران باور دارد بدون ایجاد تشکل های کارگری – مردمی امکان پاسداری از دستآوردهای انقلاب ۲۲ بهمن مردم ایران امکان پذیر نیست و در واقع دیگر چنین سرشتی وجود خارجی ندارد. اگر چه تغیرات در ساحتار نظام یک ضروت غیر قابل اجتناب است، ولی این تغیرات نباید تنها در شکل و برای پاک کردن و ندیده گرفتن علت های اقتصادی و اجتماعی موجود باشد. بلکه در سرشت مناسبات موجود؛ که مناسباتی سرمایه داری - دلالی (نولیبرالیستی) است، باید کابردی گردد. آن هم با نظارت و دخالت نهاد های مردمی چون احزاب و گروهایی سیاسی که هر کدام به یک بهانه تا به امروز سرکوب شده اند. در غیر این صورت روند تخریب اجتماعی - اقتصادی تغیری نخواهد کرد.

اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران
سخنگو ناصر آقاجری
۱۶ مهر ماه ۹۶
Kmkoomk.wordpress.com


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست