• روزسه شنبه، دوازدهم سپتامبر، در بیش از صد وهشتاد محلِ تجمع، درسراسرفرانسه، بیش ازچهارصد هزارنفر درتظاهراتِ خیابانی شرکت کردند. چهار هزاردرخواست اعتصاب روی میزِسندیکاها قراردارد. و این تنها سندیکایِ "ث ، ژ، ت" نیست که به حرکت درآمده است، حتی سندیکاهائی که رهبران آنها، برخلافِ خواست و میلِ توده های عضوِ این سندیکاها، از اعلام تظاهرات واعتصابات، سر باز زده اند نتوانستند جلوی حرکتِ اعتراضی وشرکتِ اعضای خود را دراین تظاهرات بگیرند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۵ شهريور ۱٣۹۶ -  ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۷

فضایِ مبارزاتی، دگربار، همچون سالِ پیش، طبقه کارگر فرانسه را به میدانِ پیکار فرا خوانده است. وعاملِ این وضعیتِ بحرانی تنها کارگرانِ فرانسه نیستند، بلکه دولت و سرمایه دارانِ فرانسه به علتِ چیرگیِ طبقاتِ بورژوازی درگستره ی جهانی، به خود اجازه می دهند تا آنجا پیش بروند که حتی قوانین ومقرراتی را که خود درگذشته، البته تحتِ فشارِ کارگران، وضع کرده اند، زیر پا بگذارند.
کارگران، به علتِ حملاتِ پی درپیِ دولتِ نئولیبرالِ فرانسه، با تبعات ونتایجِ اقتصادی وسیاسیِ حاصل از آن،
مجبورند، برای حفظ و پاسداری از دستآورد هایِ اجتماعی واقتصادیِ محیطِ کار و زندگی خود به اعتصابات و تظاهراتِ خیابانی دست بزنند. به عبارتِ دیگر، طبقه کارگرِ فرانسه درموضع اِی تدافعی قراردارد و نه تهاجمی.
هم اکنون شماری ازسیاستمدارانِ حاکم و فیلسوفانِ بورژوازی، برخلافِ گذشته، آشتیِ طبقاتی را تبلیغ نمی کنند ودیگرمنکراین نیستند که مبارزات طبقات، واقعیتی است انکارناپذیر، ولی با این تکمله که فاتحِ این مبارزات، طبقاتِ بورژوازی می باشند. بنابراین به خود حق می دهند، هربرنامه ای را که به صلاح ومصلحت آنها ست، به اجرادرآورند. پایه ایدئولوژیک وراهنمایِ فلسفه و سیاستِ اجتماعیِ اداره جامعه، پیرو ضرب المثل : "صلاح مملکتِ خویش، خسروان دانند" است.
با وجودِ چنین شرایطِ نامساعدِ درونی و بیرونی، طبقه کارگرو مزدبگیرانِ فرانسه در مجموع، ساکت نه نشسته و برای احقاقِ حقوق وجلوگیری از ضایعات و اجحافاتِ هرچه بیشترِ دولتِ سرمایه داریِ فرانسه، به مبارزاتِ خود ادامه می دهند.
روزسه شنبه، دوازدهم سپتامبر، در بیش از صد وهشتاد محلِ تجمع، درسراسرفرانسه، بیش ازچهارصد هزارنفر درتظاهراتِ خیابانی شرکت کردند. چهار هزاردرخواست اعتصاب روی میزِسندیکاها قراردارد. و این تنها سندیکایِ "ث ، ژ، ت" نیست که به حرکت درآمده است، حتی سندیکاهائی که رهبران آنها، مثلِ آقایان: ژان کلود مایی و لوران بِرژه، برخلافِ خواست و میلِ توده های عضوِ این سندیکاها، از اعلام تظاهرات واعتصابات، سر باز زده اند و به چاپلوسی و مماشات با دولتِ فرانسه پرداختند، نتوانستند جلوی حرکتِ اعتراضی وشرکتِ اعضای خود را بگیرند وبسیاری ازآنها دراین تظاهرات فعالانه شرکت کردند. ناگفته نماند که آقای لوران بِرژه، مسئولِ سندیکای"CFDT" مخالفت خود را با "قانون کار" اخیر بیان کرده است ولی برای شرکت درتظاهرات تقاضایِ بسیجِ سندیکایی نکرد. اما در مورد آقای ژان کلود مائی، رهبر"FO"، به اعتقاد وی دولتِ فرانسه به اندازه کافی با رهبرانِ سندیکاها گفتگو وتبادلِ نظرکرده است؛ ولی این دروغی بیش نیست. زیرا این "قانون" طیِ تعطیلاتِ تابستانی و پشتِ درهایِ بسته، درکاخِ "الیزه"، وحتی دور از چشمِ روژنالیست هایِ قابلِ اعتماد دولت، توسط آقای امانوئل مَکْرون و وزیرِ کار وی، خانُم موریِل پِنیکو و تیمِ متخصصینِ حقوق کار در فرانسه، نگاشته شده است وهیچ کس از محتوایِ اصلی آن تا آخرین روزِماه اوت خبر نداشت. در این روز، از طرفِ امانوئل مَکْرون، معروف به ژوپیتر، خدایِ خدایانِ اُلمپ، همچون لوحِ ده فرمان موسی، "قانون کار" جدید در پنج فرمان ریاست جمهوری، نازل و به میلیون ها کارگر و کارمندِ ذی نفع، ابلاغ شد.
آقای ژوپیتر، که درحالِ سقوطِ آزادِ محبوبیت اش در تمامِ "همه پرسی"ها است، آنهم فقط بعد از سه ماه ریاستِ جمهوری، به خود اجازه می دهد، در صدوشصت صفحه، "قانون کار" جدیدش را، بدونِ مذاکراتِ مرسوم با سندیکالیست ها و پارلمان فرانسه ، فقط با اظهارِنظراتی بی نتیجه، درتوصیفِ فوائد و اهدافِ این قانون، به بهانه جلوگیری از"بیکاریِ توده ای"، و به منظورِ صحنه سازی در افکارِعمومی، بابوق وکرنا، منتشرکند.
در دیدارهایِ رسمی، بینِ ایشان و نمایندگانِ کارگران وکارمندانِ فرانسه، هرگز کلمه "مذاکره کردن"(درزبانِ فرانسوی négocier) بکار برده نشد ودرعوَض، از واژه (concerter ، مثل هم آهنگی و هم آوایی دریک کنسرت concert )   به معنی طرح و یا تصمیمی را با هم اجرا کردن، استفاده شد.
لازم به یادآوری است که امروز مسأله ی تظاهرات روزِ دوازدهم سپتامبر، تنها حقوق بگیرانِ فرانسوی را در بر نمی گیرد ونمی توان آن را منحصراً متعلق به طبقه کارگرِفرانسه ارزیابی کرد.
درصورتِ پیروزیِ کارگران، این مبارزات، بُردی سیاسی وتأثیریِ انترناسیونالیستی خواهد داشت وعامل دلگرمی وبالا بردنِ روحیه ی مبارزاتیِ کارگرانِ سراسر جهان خواهد شد. ازجمله درایران نیز مایه استقامت بیشترکارگرانِ اسیردر زندان های جمهوری اسلامی، همچون رضا شهابی ویارانِ کارگرِ وی خواهد شد و تأثیری مثبت بر مقاومت آنها خواهد داشت.
تظاهراتِ سندیکای " ث. ژ. ت" در روز٢١ سپتامبرو جنبشFrance Insoumise در روز ٢٣ وبه ویژه روز ٢٥ سپتامبر که فدراسیونِ های حمل ونقلِ رانندگانِ کامیون(CGT وFO ) تصمیم گرفته اند به اعتصابِ نامحدود دست بزنند و انبارهای مواد سوختی وراه های اصلی فرانسه را مسدود کنند ، اهمیتِ بسیاری دارد . با توجه به این نکته که آقای مَکْرون به تمام فرانسویان توهین کرده وآنهارا تنبل ، گستاخ وغیره نامیده است و با توجه به تهدیداتِ دولتِ فرانسه که اعلام کرده است ازاین اعتصابات جلوگیری خواهد کرد، احتمالاً رویاروئیِ قدرتِ سیاسیِ فرانسه با توده های اعتصاب کننده، شکل حاد وخطرناکی به خود خواهد گرفت و معلوم نیست به کجا ختم خواهدشد.