• سازماندهی مبارزه علیه بیکاری: جنبش کارگری نمیتواند تمام قد و با همه قدرت در مقابل بورژوازی قدعلم کند، تا زمانیکه شمشیر داموکلس لشکر بیکاری بالای سر کارگر شاغل و مراکز کارگری باشد. در نتیجه در همین دوره و دوش به دوش اعتصابات و اعتراضات جاری در مراکز کارگری، سازماندهی مبارزه علیه بیکاری یک کلید اساسی پیشروی مبارزات کارگری است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۴ مرداد ۱٣۹۶ -  ۵ اوت ۲۰۱۷

در مطلب هفته قبل با عنوان "پتانسیل جنبش کارگری" جنبه هایی از اعتصابات و اعتراضات جاری کارگری را مورد اشاره قرار دادم. به علاوه پتانسیل بالفعل و بالقوه جنبش کارگری برای ایجاد بهبود و تغییر اساسی در شرایط کارو زندگی کارگران و عقب راندن سرمایه داران و دولت سرمایه اسلامی مورد بررسی قرار گرفت. اکنون این سئوال مطرح است در راستای قدرتمند کردن مبارزات جاری کارگری چه گامهای دیگری باید برداشت؟ در این نوشته به طور فشرده بر چند گام عملی و ممکن در این راستا تاکید میگذارم.

۱- همه گیرتر شدن اعتراضات جاری کارگری: اعتصابات و اعتراضات جاری کارگری به ویژه در یکسال گذشته گسترش جدی داشته است. مراکز و رشته های کارگری بسیار بیشتری به اعتصاب و تجمع اعتراضی و ابتکارات متنوع مبارزاتی دست برد ه اند.در موارد زیادی این اعتراضات توانسته موجب تحقق مطالبات و یا بخشی از این مطالبات گردد. اعتراضات جاری، کارگران را در موقعیت بهتری برای پیشروی بیشتر قرار داده است. این وضعیت نشان میدهد ظرفیت همه گیرشدن بسیار وسیعتر اعتراضات کارگری وجود دارد.تقریبا کارگران شاغل همه مراکز و رشته های کارگری در ایران باشرایط مشابه سخت کار و دستمزدهای معوقه و دستمزدهای زیر خط فقر و بلاتکلیفی شغلی و خطر اخراج و بیکاری روبرو هستند. این وضعیت غیر قابل تحمل عکس العمل اعتراضی تاکنونی را در بخشی از مراکز و رشته های کارگری موجب شده و بستر اعتراضات جاری کارگری بوده است. با اتکا به همین تجارب، میتوان نتیجه گرفت، گسترش اعتصابات و اعتراضات و دیگر ابتکارات مبارزاتی به دیگر مراکز و رشته های کارگری یک امر ممکن و یک گام مهم تقویت اعتراضات جاری کارگری است. اگر در حال حاضر به طور نسبی در یک ماه با دهها مورد اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگری روبرو هستیم، دور از انتظار نیست این رقم در ماه به صدها مورد اعتصاب و اعتراض در مراکز کارگری مختلف گسترش یابد. تجارب تاریخی قابل توجه ای در همه گیر شدن اعتصابات و اعتراضات کارگری به این شکل وجود دارد که در اینجا فرصت بازگویی آنها نیست. در هر حال همه گیر کردن تحرک اعتراضی کارگری در دیگر مراکز کار و رشته های کارگری، قطعا یک گام موثر پیشروی مبارزات جاری و ایجاد کننده تناسب قوای مساعدتربرای برداشتن گامهای بلندتر در جنبش کارگری است. رهبران و فعالین کارگری و دلسوزان جنبش کارگری به این امر مهم بیش از پیش باید توجه نشان دهند.

۲- گسترش این اعتراضات به مراکز کلیدی کارگری: توان و قدرت بالای جنبش کارگری و اعتراضات کارگری، وقتی میتواند به نحو بسیار موثر عرض اندام کند، که اعتراضات جاری به مراکز کلید کارگری گسترش پیدا کند. جاری نبودن موثر اعتراضات کارگری در مراکز کلیدی کارگری یک کمبود اساسی مبارزات کارگری در این دوره است. این مسئله دلایل پیچیده و متعددی دارد. بعضی ویژگیهای شرایط کاردر این مراکز، نفس وجود کار با ثبات و استخدام رسمی و ادامه کار برای بخش اصلی کارگران این مراکزاز جمله مسائل واقعی و قابل درک تاثیر گذارند. به علاوه انواع ترفندهای سرمایه داران و دولت اسلامی در مراکز کلیدی کارگری جزو موانع گسترش اعتصابات و اعتراضات در این مراکز هستند. قصد من اینجا ارزیابی این وجه مسئله نیست. در فرصت دیگری لازم است و باید به آن پرداخت. اما دلایل هرچه باشد، نکته اینست این پدیده را ابژکتیو باید دید. مهمتر با جلب توجه رهبران وفعالین کارگری در همان مراکز و در سطح جنبش کارگری راه شکستن موانع پیش پای به میدان کشاندن این بخش کلیدی و تاثیرگذار جنبش کارگری را پیدا کرد.واقعیت اینست در همان مراکزکارگری کلیدی اعتصاب و اعتراض علیه دستمزد زیر خط فقر، ناامنی شغلی و تهدید به اخراج و بیکار سازی ودیگر مطالبات کارگری موضوعیت جدی دارد. مواردی هم در پتروشیمی ها و مراکز کارگری در پارس جنوبی و .... اتفاق افتاده است. گسترش اعتراضات به این بخشهای کارگری که حتی یک روز اعتصاب و دست از کار کشیدن در آنها، فشار بزرگی علیه سرمایه داران و دولت ایجاد میکند، تناسب قوا را به شدت به نفع جنبش کارگری و کل مبارزه رادیکال اجتماعی در جامعه تغییر خواهد داد. اگر صحبت بر سر قدرتمند کردن اعتراضات کارگری در ابعاد ماکرواست، مراکزکلیدی کارگری و وقوع اعتصابات و اعتراضات کارگری در آنجاها مرکز ثقل این تحول است.

۳- همگام و هم بسته کردن سراسری تر اعتراضات جاری : اعتصابات و تجمعهای اعتراضی تاکنونی با تاکید بر اهمیت تک تک آنها هنوز در سطح یک رشته و مرکزی کارگری باقی مانده اند. در شرایطی که اولا بارها شاهد اعتصاب و اعتراضات مراکز کارگری همزمان در یک هفته و یک روز و حتی در رشته های کاری مشابه بوده ایم. به طور مثال سه هفته قبل کارگران شهرداریهای چهار شهر همزمان دست به تجمع اعتراضی زدند. ثانیا، مطالبه دستمزدهای معوقه، به عنوان یک مطالبه محوری و به علاوه مبارزه برای افزایش دستمزد و گرفتن مزایا و علیه اخراج و بیکار سازی و بلاتکلیفی شغلی، جزو خواستهای مشترک همین مبارزات بوده است. در نتیجه میتوان نتیجه گرفت همگام و هم بسته کردن این مبارزات با همدیگر اقدامی عملی و ممکن است. در غیاب تشکلهای رادیکال کارگری که میتوانستند به ظرف اقدام و همگامی مشترک این اعتراضات تبدیل شوند، اینکار دست رهبران و فعالین کنونی اعتراضات کارگری در این مراکز را میبوسد. رهبران و فعالین درگیر مبارزات جاری، در بطن ارتباطات طبیعی و موجودی که با همدیگر دارند، میتوانند اعتصابات و اعتراضات همزمان و حول مطالبات مشترک را سازمان دهند. ابتکار اعتصابات اخطاری و موردی مشترک چندین مرکز و رشته کارگری را به دست بگیرند. کاری کنند اعتراضات جاری کارگری به عنوان تن واحد در مقابل کارفرما و دولت عرض اندام کنند. این هم گام مهم دیگر تقویت اعتصابات و اعتراضات جاری کارگری است. شبکه متحد و همگام رهبران و فعالین کارگری اعتراضات جاری ستون فقرات اینکار و میتواند ابتکار این اقدام مهم را به دست داشته باشد.

۴- ایجاد و تثبیت تشکل پایه در مراکز و رشته های کارگری: در جریان اعتصابات و اعتراضات جاری کارگری بارها و بارها مجمع عمومی کارگری در جریان اعتصاب و تجمع اعتراضی شکل میگیرد. همانجا همفکری و تبادل نظر و سپس کارگران تصمیم میگیرند. اما با پایان اعتصاب و اعتراض عمر این مجامع هم به پایان میرسد. این عدم استمرار مجمع عمومی کارگری را رهبران و فعالین در محل میتوانند چاره جویی کنند. تناسب قوای کنونی در حدی است که رهبران و فعالین کارگری در هر مرکز و رشته کارگری استمرار و ادامه کاری مجمع عمومی کارگری در دوره بعد از اعتراضات را هم تضمین کنند. واضح است مجمع عمومی ادامه کار نیاز روزمره کارگران است. مجامع عمومی ادامه کارو سازمانیافته تشکل پایه در مراکز و رشته های کارگری است. ایجاد تشکل پایه کارگری در تناسب قوای فعلی ممکن و پاسخگویی به یک نیاز دیرینه و عاجل جنبش کارگری در عرصه سازمانیابی توده ای کارگری است. وقوع چنین اتفاقی گام بلند دیگری در مسیر قدرتمند کردن اعتراضات جاری است. تشکل پایه کارگری سنگ بنای سازمانیابی توده ای کارگری در ابعاد متنوع و متعدد و گسترده و پایه محکمی برای گام برداشتن در جهت ایجاد تشکل سراسری و یا منطقه ای و استانی کارگران است.

۵- سازماندهی مبارزه علیه بیکاری: جنبش کارگری نمیتواند تمام قد و با همه قدرت در مقابل بورژوازی قدعلم کند، تا زمانیکه شمشیر داموکلس لشکر بیکاری بالای سر کارگر شاغل و مراکز کارگری باشد. در نتیجه در همین دوره و دوش به دوش اعتصابات و اعتراضات جاری در مراکز کارگری، سازماندهی مبارزه علیه بیکاری یک کلید اساسی پیشروی مبارزات کارگری است. اینجا لازم نیست در مورد ابعاد دردناک تبعات بیکاری میلیونی صحبت کنیم. مسئله اینست مبارزه و تحرک اعتراضی با خواست کار یا بیمه بیکاری میتواند به میدان بیاید. رهبران و فعالین آگاه از میان کارگران بیکار و شاغل میتوانند مبتکر این تحرک مبارزاتی ضروری باشند. سالها است تاکید میشود، مبارزه علیه بیکاری امر مشترک کارگران شاغل و بیکار است.در نتیجه رهبران و فعالین اعتراضات جاری کارگری و فعالین عرصه مبارزه علیه بیکاری میتوانند در اتحاد و همگامی با هم کارگران بیکار را به عرصه فعال اعتراضات کارگری وارد کنند. اتحاد کارگری علیه بیکاری را سازمان دهند. به میدان آمدن پتانسیل اعتراضی علیه بیکاری گام مهم دیگری در راستای قدرتمند کردن اعتراضات جاری کارگری و تقویت جنبش کارگری است.