سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

دستاوردهای ۲ اعتصاب سندیکای کارگران شرکت واحد


داوود رضوی


• سندیکای کارگران شرکت واحد مطالبات زیادی را برای کارگران و رانندگان شرکت واحد بعد از این اعتصاب دوم در هشتم بهمن ماه برای کارگران واحد بدست آورد که در هیچ اعتراض کارگری در کشور و شاید در دنیا سابقه نداشته که سندیکای کارگری بتواند با دو اعتصاب مطالبات بیشماری را از جمله اضافه حقوق و... برای کارگران آن واحد بدست اورد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۹ بهمن ۱٣۹۵ -  ۲٨ ژانويه ۲۰۱۷


از آنجایی که سندیکای کارگران شرکت واحد با همت و تلاش رانندگان و کارگران این شرکت در شرایط سرکوب و فشار در خرداد ٨۴ مجددا بعد از گذشت ۲۷سال سکوت و انباشته شدن مطالبات بحفق زحمت کشان راننده شرکت واحد احیا و بازسازی شد، اولین مجمع کارگری و انتخابات مستقل کارگری را بعد از نزدیک به سه دهه که جامعه کارگری زیر فشار و سرکوب و سانسور شدید سکوت خبری بود، کارگران و رانندگان شرکت واحد در ۱٣ خرداد با تمام فشارهای عوامل خانه کارگر و شورای های اسلامی کار و عوامل حراست و عوامل امنیتی برای جلوگیری از تشکیل این سندیکا توانستند این انتخابات را برگزار کنند و هیئت مدیره این سندیکا شکل گرفت.
هر چند بعد از تشکیل این سندیکا فشارها از سوی عوامل حراست و عوامل انتظامی و امنیتی نه تنها کم نشد بلکه بیشتر هم شد، اما اعضای هیئت مدیره سندیکا و اعضای فعال سندیکا با تلاش های شبانه روزی خود توانستند جلسات سندیکایی را بطور مرتب با اعضای سندیکا برگزار کنند و ارتباط مستمر و چشمگیری با بدنه خود داشته باشند و این جلسات توانست اعضایی آگاه و شجاع از رانندگان و کارگران شرکت واحد بسازد، بطوری که حتی اخراج ها و زندان ها و تمام فشارهایی که با همکاری مدیریت شرکت واحد و عوامل انتظامی امنیتی برای این اعضا بوجود می اوردند، نتوانست خللی در اراده مبارزه خواهی و حق طلبی این زحمت کشان بوجود آورد که این نشان از قدرت سازماندهی و کار تشکیلاتی بود که به ضرورت و اهمیت تشکیلات سندیکایی و مستقل کارگری در جامعه کارگری گوشزد می کرد.
سندیکای کارگران شرکت واحد درصدد بود که دیگر کارگران شاغل در کارگاههای مختلف را تشویق به ایجاد تشکیلات مستقل کارگری کند که در این میان سندیکای کارگران هفت تپه از جمله سندیکاهایی بود که بعد از سندیکای واحد تشکیل شد. ماههای دی و بهمن ٨۴ از ماههای سرنوشت ساز و تعیین کننده برای سندیکای کارگران شرکت واحد محسوب میشد زیرا که این سندیکا بعد از گذشت ۶ ماه از تولد دوباره اش هنوز نتوانسته بود مطالباتی را که کارگران بتوانند در زندگی روزمره خود لمس کنند را برایشان زنده کند. اما در زمینه آموزش و آگاهی دادن برای حق و حقوق کارگران و رانندگان شرکت واحد گام های بسیار بلندی برداشته بود و موفقیت های چشمگیری بدست آورده بود، زیرا در آن سالها شاید بتوان گفت درصد بالایی ازکارگران و رانندگان کمترین آگاهی را نسبت به حداقل ترین حقوق خود داشتند و همین عدم آگاهی باعث شده بود کارگران و رانندگان شرکت واحد با توجه به کار بسیار سخت و طاقت فرسا با حداقل دستمزد بیشترین کار را انجام دهند و انقدر آگاهی از حقوق کار، در بین کارگران پایین بود که کارفرما میتوانست بطور یکطرفه با وجود اینکه کارگران قراردادشان رسمی بود برای مدتی بدون دادن حقوق آنها را که می خواست تببیه کند و یک هفته از کار بیکار میکرد بعد هم با گرفتن تعهد و خواهش و التماس کارگر رسمی را به کار برمی گرداند. رانندگان هم باید رانندگی میکردند و هم طرح تفکیک خانم ها و آقایان را اجرا میکردند و هم باید بلیط جمع آوری میکردند و تازه از طرف کارفرما برای جمع کردن بلیط که هیچ مزدی بابتش دریافت نمی کردند مورد مواخذه هم قرار میگرفتند و یا حق ناهار و حق مسکن و نداشتن لباس برای کار و... که عدم آگاهی و اتحاد بین رانندگان باعث شده بود کارفرما سالها از رانندگان و کارگران شرکت واحد بیگاری بکشد و متاسفانه شوراهای اسلامی کار هم در همان سالها، نزدیک به دو دهه نمایندگی این رانندگان را به یدک میکشیدند و به اصطلاح نماینده این کارگران بودند، اما کاملا گوش بفرمان کارفرما بودند.

اما این دو اعتصاب!
از انجایی که مطالبات رانندگان و کارگران شرکت واحد سالها بروی هم انباشته شده بود و با وجود نماینده های فداکار و شجاع و اعضایی که صادقانه و بدون هیچ توقعی برای احقاق حق همکاران خود از هیچ تلاشی فرو گذار نبودند و اما کارفرمایی که هنوز سندیکا را برسمیت نمی شناخت و دائم درصدد تهدید و فشار برای بی ثمر کردن این سندیکای نوپا بود. سندیکا تصمیم به اعتصاب اول در چهارم دی ماه ٨۴ گرفت که آنقدر این تصمیم سریع و برق آسا توسط سندیکای کارگران شرکت واحد با همکاری رانندگان و کارگران شرکت صورت پذیرفت که حتی عوامل اطلاعاتی امنیتی که مرتبا سندیکای واحد و اعضای آن را رصد میکردند غافلگیر شدند و با وجود دستگیری تعدادی از اعضای هیئت مدیره سندیکا، مجبور شدند تعدادی از دستگیر شدگان را آزاد کنند و بعد از اعتصاب اول ملاقات هایی از طرف شهرداری و عوامل و مدیریت وقت شرکت واحد برای حل مشکل رانندگان برگزار کردند و بعد از چهل روز سندیکای کارگران شرکت واحد در نظرسنجی هایی که از بدنه کارگری خود بدست آورد به این نتیجه رسید که فقط مسئولین در حال وقت تلف کردن هستند و به جز تعویض مدیرعامل شرکت واحد حاضر به پرداختن هیچ مطالباتی نیستند و حتی رئیس وقت سندیکا را هم علیرغم وعده هایی که داده بودند هنوز آزاد نکرده بودند و باز هم سندیکای واحد را که منتخب کارگران و رانندگان شرکت واحد بود، به رسمیت نمی شناختند و این بی توجهی از سوی عوامل کارفرما و عوامل امنیتی و اطلاعاتی باعث شد تا اعتصاب دوم در هشتم بهمن ماه ۱٣٨۴ شکل گرفت و یک هفته قبل از اعتصاب دوم، اکثر اعضای هیئت مدیره این سندیکا و اعضای فعال توسط وزارت اطلاعات بازداشت شدند و به بند ۲۰۹ اوین منتقل شدند. در صبح هشتم بهمن ماه این اعتصاب با خشنونت عوامل لباس شخصی و عوامل انتظامی و امنیتی مواجه شد و بیش از سیصد تن از رانندگان و کارگران شرکت واحد در مناطق دهگانه اتوبوسرانی، توسط لباس شخصی ها با همکاری اعضای شورای اسلامی کار در گونی های از قبل تهیه شده انداخته می شدند و با ون هایی که به محل آورده بودند به بازداشتگاه اوین منتقل می شدند. تاثیرات این اعتصاب تا دو روز برچهره شهر تهران کاملا مشهود بود، در روز اول مسافران بسیاری به محل کار خود نرسیدند و مردم از اینکه میدیدند رانندگان برای حقشان اعتصاب کرده اند نه تنها نارحت نبودند بلکه حق خواهی رانندگان را تایید هم میکردند با تهدید و فشار سردار طلایی و عوامل تحت اطاعتش رانندگان در محل منطقه شش اتوبوسرانی تجمع کردند و تا سپیده دم صبح فردای انروز در محل باقی ماندند و قالی باف که بتازگی شهردار شده بود به محل تجمع رانندگان در نیمه های همان شب آمد و تعدادی از زندانیان را هم در همان شب آزاد کردند و در جمع رانندگان قول صدرصدی برای رسیدگی به خواسته های کارگران داد و اعتصاب هشتم بهمن ماه رانندگان و کارگران سندیکای واحد با حضور نایب رئیس سندیکا که از بند ۲۰۹ اوین به محل تجمع رانندگان در منطقه ۶ آمده بود با وعده قالی باف بپایان رسید.
سندیکای کارگران شرکت واحد مطالبات زیادی را برای کارگران و رانندگان شرکت واحد بعد از این اعتصاب دوم در هشتم بهمن ماه برای کارگران واحد بدست آورد که در هیچ اعتراض کارگری در کشور و شاید در دنیا سابقه نداشته که سندیکای کارگری بتواند با دو اعتصاب مطالبات بیشماری را از جمله اضافه حقوق و... برای کارگران آن واحد بدست اورد. این سندیکا برای احقاق حقوق همه کارگران هم تلاش هایی در این سالها انجام داده است که شاید بتوان گفت که پرچمدار مبارزات کارگری در کشور بوده است. علیرغم اینکه سرکوب ها و فشارها توسط عوامل امنیتی و اطلاعاتی تا کنون افزایش داشته است، اما فشارها و تهدیدها و سرکوب ها هرگز نتوانسته است گردش حق خواهی و حق طلبی این سندیکا را متوقف کند.
با امید به اتحاد و همبستگی همه ی کارگران در ایجاد تشکیلات مستقل سندیکایی و کارگری در ایران.

داود رضوی - هشتم بهمن ۱٣۹۵


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست